ارزیابی مولفه‌های مسکن شهری برای برنامه‌ریزی پدافند غیرعامل (مطالعه موردی: شهر بوکان)

پدافند غیرعامل از موضوعاتی است که در سال‌‌های اخیر در طرح‌های شهری به‌آن توجه شده است. امروزه، با پیش‌رفت‌هایی در فناوری تسلیحات و تجهیزات نظامی، مناطق مسکونی شهری بیشتر در معرض خطر تهاجم است .مهم‌ترین عوامل افزایش‌دهنده تلفات انسانی در حملات نظامی به مناطق شهری، معماری غیراستاندارد و غیرمنطبق خانه‌ها با اصولی همچون مکان‌‌گزینی و جانمایی بهینه ساختمان، پراکندگی مناسب بنا، رعایت اصول اختفا، استتار و فریب، درجه مرمت‌پذیری زیاد ساختمان و معماری داخلی ساختمان در ارتباط با پدافند غیرعامل هستند. آرایش فضاهای ساختمانی و نحوه ارتباط آن‌ها با پیرامون، امکانات ویژه‌‌ای را برای نجات جان افراد ایجاد کرده و باعث بهبود عمل‌کرد سیستم و کاهش آسیب‌پذیری آن‌ها شده است. هدف این مقاله، ارزیابی مولفه‌های مسکن شهری در پدافند غیرعامل با استفاده از روش دیمتل فازی در شهر بوکان است. برای این منظور، می‌توان از روش آزمون تصمیم‌گیری (dematel) برای استخراج روابط علّی میان متغیرها استفاده کرد. در این پژوهش، رابطه بین مولفه‌های مسکن در پدافند غیرعامل شامل معماری، سازه و تاسیسات با استفاده از نظر تعدادی از کارشناسان و خبرگان برنامه‌ریزی شهری در شهر بوکان بررسی شده است. یافته‌‌های تحقیق حاکی از آن است که سازه (c1) دارای بیشترین و تاسیسات (c3) دارای کمترین اثرگذاری است؛ به‌عبارتی می‌توان گفت سازه نفوذ‌کننده قوی و تاسیسات نفوذپذیر قوی است. واژه‌های کلیدی: مسکن شهری، پدافند غیرعامل، شهر بوکان.