رتبه‌بندی و سنجش سطح آسیب‌‌‌پذیری‌‌‌‌‌‌ سکونتگاههای روستایی دربرابر ریسک زلزله (مطالعه موردی: مناطق روستایی استان قزوین)

پیشینه تاریخی، آسیب‌پذیری‌‌ بالای کشور ایران دربرابر مخاطرات طبیعی، به‌ویژه زلزله را بیان می‌کند. استان قزوین هم از مناطق زلزله‌خیز بوده و آسیب‌های زیادی را در گذر زمان متحمل شده است. برای بیان راهکارهای کاهش آسیب‌ها، رتبه‌بندی میزان آسیب‌‌‌پذیری‌‌ امری ضروری است. بنابراین، پژوهشگران برآن‌اند ضمن تبیین آسیب‌پذیری‌‌‌ بهصورت موردی در استان قزوین، به این سوال اساسی پاسخ دهند که رتبه‌بندی آسیب‌پذیری‌‌ مناطق روستایی قزوین دربرابر زلزله چگونه است. برای عملیاتی کردن اهداف، نخست شاخصهای مناسب جهت رتبه‌بندی آسیب‌پذیری‌‌ شناسایی شدند، سپس اطلاعات بهشیوه اسنادی و مطالعات کتابخانهای گردآوری، و در مرحله بعد با استفاده از تکنیک topsis، مناطق روستایی رتبه‌بندی شدند. یافتههای تحقیق نشان می‌دهد روستاهای شهرستانهای قزوین و بویینزهرا دارای بیشترین میزان ریسک هستند. پژوهشگران با بهرهگیری از 69 گویه مرتبط با کاهش آسیب‌پذیری‌‌ در قالب طیف لیکرت، با استفاده از فرمول کوکران و به‌روش تصادفی طبقهای در سطح 29 روستا و نزد 386 نفر از خانوارهای ساکن روستایی شهرستان با اولویت بالاتر ریسک (قزوین)، پیشنهادهایی را در چارچوب تکنیک سوات برای کاهش آسیب‌پذیری‌‌ مطرح کردند.