استدلال اخلاقی بر وجود خدا

از زمان ایمانوئل کانت، (1724-1804) متفکران دینی، تلاشهای زیادی کرده اند که وجود خدا را از طریق اخلاق اثبات کنند، زیرا به خیال آنان، کانت و دیویدهیوم، انتقادهای شکننده و کاری بر براهین نظری وجود خدا وارد کرده اند. هیوم فقط انتقادهایی مطرح کرد و برهان جایگزینی ارائه نداد، ولی کانت هر چند عقل نظری را عاجز از اثبات وجود خدا می دانست و تمام براهین نظری را نارسا قلمداد می کرد، معتقد بود که ما می توانیم از طریق اخلاق، وجود خدا را اثبات کنیم. ما به تقریرهای مختلف استدلال اخلاقی اجمالا اشاره می کنیم و سپس تقریر کانت را که متقن ترین آنهاست مطرح می کنیم.ما در این مقاله سه اشکال به استدلال اخلاقی کانت وارد می کنیم:1. این استدلال مشکلاتی برای آزادی انسان پدید می آورد.2. این استدلال مبتنی بر کلام نظام اخلاقی است که هر اشکالی بر آن این استدلال را به مخاطره می اندازد.3. کمال اخلاقی یا تحصیل برترین خیر با ذهنی بودن زمان سازگاری ندارد.