سنجش و ارزیابی شاخص‌های پایداری در صنعت توریسم در شهر اهواز

هدف از پژوهش حاضر، سنجش وضعیت شاخص‌های پایداری در حوزه صنعت توریسم در شهر اهوازاست. این هدف از طریق تشخیص میزان اولویت کاربست شاخص‌ها، میزان تاثیر مستقیم و غیر‌مستقیم شاخص‌‌های پژوهش در پایداری صنعت توریسمو میزان پیش‌‌بینی پایداری در حوزه صنعتتوریسم در شهر اهواز به‌وسیله شاخص‌‌های منتخب بررسی شده است. به همین منظور،شاخص‌ها در شش بعد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اکولوژیکی و تکنولوژیکی در قالب سی متغیردسته‌بندی شده و ازدیدگاه شهروندان اهوازی مورد ارزیابی قرار گرفته است. بنابراین، این پژوهش ازلحاظ هدف‌گذاری، مطالعه‌ای کاربردی و ازلحاظ روش‌شناسی، توصیفی- تحلیلیاست که در آن از روش پیمایشی به‌صورت ابزار پرسش‌نامه استفاده شده است. جامعه نمونه 384 نفر از شهروندان اهوازهستند که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای و تصادفیِ ساده انتخاب شده و مورد پرسش قرار گرفته‌اند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و متناسب با اهداف پژوهش، از آزمون‌های آماریt، برازش رگرسیونیو مدل تحلیل تشخیص در قالب نرم‌افزار spss استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد ازدیدگاه شهروندان اهواز، شاخص‌‌های تکنولوژیکی با توجه به میزان اختلاف از میانگین پایین 06002/0- نسبت به میانگین مبنا در آزمون tدارای وضعیت نامناسب هستند و درنتیجه، اولویت بیشتری برای بسترسازی و بهبود شرایط دارند. همچنین، با توجه به نتایج مدل برازش رگرسیونی در بین شاخص‌‌های برگزیده پژوهش و با توجه به میزان معنا‌داری به‌دست‌آمده، شاخص‌‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و تکنولوژیکی رابطه مستقیم با پایداری صنعت توریسم دارند؛ ضمن اینکه پیش‌‌بینی شرایط پایداری در حوزه صنعت توریسم با توجه به شاخص‌‌های پژوهش در مدل تحلیل تشخیص نشان می‌‌دهد شاخص‌‌های فرهنگی با میزان پیش‌بینی کلی 418/0 بهتر می‌توانند شرایط پایداری در حوزه صنعت توریسم در شهر اهواز را پیش‌بینی کنند.