ارزیابی و تحلیل فضایی سرانه پارک های شهری (مطالعه موردی: منطقه 6 شهر تهران)

اهمیت و نقش فضاهای سبز در حیات شهری، پایداری آن‌ و تاثیر محیطی در سیستم شهری و بازده‌های مختلف اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی امری انکار‌ناپذیر است؛ به‌طوری‌که اندازه‌گیری و مدیریت سرانه فضاهای سبز شهری از مباحث مهم در برنامه‌ریزی و مدیریت شهری تلقی می‌شود. در این تحقیق، چارچوب یک مدل جدید به‌منظور اندازه‌گیری سرانه فضای سبز شهری در منطقه شش شهرداری تهران ارایه شده است. مدل پیشنهادی از دو بخش اصلی محاسبه فاصله شبکه‌ای، جاذبه و حوزه نفوذ فضاهای سبز تشکیل شده که برپایه سیستم اطلاعات جغرافیایی اجرا شده است. این مدل می‌تواند درزمینه پایش، تحلیل و اصلاح سرانه فضاهای سبز شهری به مدیران و برنامه‌ریزان شهری کمک کند. در این مدل‌سازی به‌جای فاصله اقلیدسی بر تحلیل شبکه و فاصله شبکه‌ای- که واقعی‌تر به‌نظر می‌رسد- تاکید شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد نواحی2 و 5 منطقه مورد مطالعه ازنظر برخورداری از میزان فضای سبز شهری، در وضعیت نیمه برخوردار و اکثر بلوک های جمعیتی نواحی 1، 3 و 6 در وضعیت محروم قرار دارند. بنابراین، این پژوهش به‌دلیل نامتعادل بودن فضاهای سبز شهری در این منطقه، ضرورت توجه مدیریت شهری به‌منظور افزایش سرانه‌ها و رسیدن به حد استاندارد را توصیه می‌کند.