برآورد ارزش اقتصادی موزه جنوب شرق ایران با استفاده از روش ارزش ‌گذاری مشروط

گردشگری تاریخی یکی از بزرگ‌ ترین منابع توسعه اقتصادی در هر منطقه است و رشد سریع آن تغییرات فراوانی را به دنبال دارد. برای بیان اهمیت گردشگری تاریخی و تبدیل آن‌ به ارزش‌های پولی لازم است جاذبه‌های گردشگری با استفاده از روش‌های مناسب ارزش‌گذاری شوند. در مطالعه حاضر، ارزش تفریحی بزرگترین موزه جنوب شرق ایران واقع در استان سیستان و بلوچستان با استفاده از روش ارزش‌گذاری مشروط برآورد شده و عوامل موثر بر تمایل به پرداخت بازدیدکنندگان برای بهبود وضعیت و حفاظت از این موزه نیز با استفاده از الگوی لاجیت مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور ابتدا حجم نمونه بر اساس روش کوکران تعیین شد و سپس داده‌ها از طریق پرسش‌نامه و مصاحبه حضوری جمع‌آوری شدند. نتایج نشان داد که متغیرهای «شغل»، «درآمد»، «فصل مورد بازدید» و «حداکثر مبلغ پیشنهادی» تاثیر معنی‌داری بر تمایل به پرداخت افراد دارند اما متغیرهای «سن»، «جنسیت»، «وضعیت تاهل»، «تحصیلات»، «تعداد اعضای خانوار»، «وسایل نقلیه»، «بومی یا غیربومی بودن»، «هدف اصلی از بازدید» و «جذابیت منطقه» اثر معنی‌داری ندارند. همچنین بر اساس محاسبات انجام شده، متوسط تمایل به پرداخت برای هر بازدیدکننده به‌منظور حفاظت و بهبود وضعیت موزه جنوب شرق ایران، 100950 ریال در ماه است و ارزش تفریحی سالانه آن 4،554،860 ریال برآورده شد که نشان‌دهنده اهمیت بالای این موزه برای بازدید کنندگان است.

estimating the economic value of the museum of southeast iran using conditional valuation method

historical tourism is one of the biggest sources of economic development in any region and its rapid growth accompanies abundant changes. as such, it is necessary to value tourism attractions using appropriate methods in order to express the importance of historical tourism as well as convert it into monetary values. in the present study, the recreational value of the largest museum in the southeastern iran located in sistan and baluchistan province was estimated using the conditional valuation method whereas the logistic regression method was taken into account to investigate the factors affecting the willingness of visitors to pay for the improvement and protection of this museum. for this purpose, first, the sample size was determined based on cochran’s method, and then the data were collected through a questionnaire and face-to-face interviews. the results showed that the variables such as occupation, income, visited season and maximum offered amount” have had a significant effect on people’s willingness to pay, but the variables like age, gender, marital status, education”, number of household members, conveyance, being native or non-native, main purpose of visit and attractiveness of the area have had no significant effect. also, based on the calculations, the average inclination of each visitor to pay in order to protect and improve the condition of the museum of southeast iran was 100,950 rials per month, and its annual recreational value was estimated to 4,554,860 rials, which showed the high importance of this museum for visitors.