توسعۀ یک الگوی ساختاری تفسیری از عوامل موثر بر تحقق حق به مسکن شایسته در ایران

دستیابی به مسکن شایسته حق هر فرد است و همۀ کشورها آن را در دستور کار قرار داده‌اند. در ایران علی‌رغم تاکید بر مسکن شایسته در اصل 31 قانون اساسی اما همچنان حق به مسکن شایسته در عمل تحقق نیافته است. ازاین‌رو پژوهش حاضر به دنبال توسعۀ یک الگو برای دستیابی به حق به مسکن شایسته است. پژوهش بر مبنای یک روش کیفی هدایت شده است. از روش مدل‌سازی ساختاری تفسیری برای ارائۀ الگوی حق به مسکن شایسته و از تحلیل میک مک نیز برای خوشه‌بندی عوامل استفاده شده است. روش نمونه‌گیری هدفمند بوده و جامعۀ آماری نیز متخصصان مسکن هستند. یافته‌ها نشان می‌دهند که عواملی نظیر 1) همگامی با ایدیولوژی و باورهای حاکم بر جامعه؛ 2) مناسبات مربوط به ساختار حکمروایی؛ 3) مناسبات مربوط به ساختار اجتماعی؛ 4) بهبود امنیت تصرف؛ 5) عدالت در تصرف؛ و 6) مقتضیات محلی بیشترین تاثیر را در تحقق حق به مسکن شایسته دارند. یافته‌های این پژوهش متولیان مسکن را نسبت‌به نحوۀ سیاستگذاری خود اگاه می‌کند و به آن‌ها متذکر می‌شود که باید در رویۀ خود تجدید نظر کنند. آنان به جای سیاستگذاری متمرکز باید به سیاستگذاری محلی (استانی‌سازی سیاست مسکن) روی آورند.

developing a structural-interpretive model of factors affecting the realization of right to adequate housing in iran

access to decent housing is the right of every person and all countries have put it on their agenda. in iran, despite the emphasis on decent housing in article 31 of the constitution, the right to decent housing has not been realized in practice. therefore, the current research seeks to develop a model to achieve the right to decent housing. the research is guided by a qualitative method. the structural-interpretive modeling has been used to present the model of the right to decent housing, and the mix-and-match analysis has been used to cluster the factors. the sampling method is purposeful and the statistical population is housing experts. the findings show that factors such as 1) keeping pace with the ideology and beliefs of the society, 2) relationships related to the governance structure, 3) relationships related to the social structure, 4) improving the security of possession, 5) justice in possession and 6) local requirements have the greatest influence in realizing the right to decent housing. the findings inform the housing trustees about their policies and remind them that they should reconsider their procedures. instead of centralized policymaking, they should turn to local policymaking (provincialization of housing policy .