تحلیل عناصر تهدید سیاسی- امنیتی در نظام تقسیمات کشوری ایران

تقسیمات کشوری یکی از مهم‌ترین و موثرترین ابزارهای حکومت در سازمان‌دهی سیاسی فضاست. در ایران نیز تقسیم‌بندی فضای کشور به واحدهای کوچک‌تر دارای سابقه دیرینه‌ای است و از شکل‌گیری اولین حکومت سرزمینی (هخامنشیان) تا به امروز، برای اداره و کنترل مطلوب‌تر فضای سرزمین به‌کار رفته است. نقش و کارکرد تقسیمات کشوری و ارتباط مستقیم آن با بقای ملی، تسهیل اعمال اراده حکومت، کنترل فضای سرزمین و... نشان‌دهنده اهمیت کارکرد سیاسی- امنیتی نظام تقسیمات کشوری است. اما در ایران وجود پاره‌ای از عوامل تهدید‌آفرین در نظام تقسیمات کشوری باعث ضعف و ناکارآمدی تقسیمات کشوری موجود در عمل به وظایف خود شده است. در این میان، تهدیدهای سیاسی و امنیتی به‌دلیل ماهیت خود دارای اهمیت بسزایی هستند. در این پژوهش، هفت عامل شامل افزایش تمرکز سیاسی- اقتصادی، بی‌توجهی به جغرافیای فرهنگی کشور، شکل‌گیری رقابت‌های محلی و ناحیه‌ای، شکل‌گیری حفره‌های دولت، رخنه عوامل غیر‌رسمی در نظام تقسیمات کشوری، بی‌توجهی به مشارکت مردم و تک‌عامله بودن قانون تقسیمات کشوری به‌عنوان مهم‌ترین عناصر تهدید سیاسی- امنیتی نظام تقسیمات کشوری تجزیه و تحلیل شده است.