ارزیابی توان اکولوژیکی و اولویت‌بندی پهنه‌های مستعد اکوتوریسم (مورد مطالعه: شهرستان مینودشت)

لازمه گریز از پیامد‌های نامطلوب گردشگری و دست‌یابی به الگوی بهینه توسعه مقصد گردشگری، برنامه‌ریزی زمین و ارزیابی توان اکولوژیکی است. شهرستان مینودشت با در‌برداشتن پارک ملی، مناطق حفاظت‌شده، پارک‌های جنگلی و آبشار‌های زیبا، از ظرفیت بالایی در توسعه اکوتوریسم برخوردار است؛ اما پاک‌تراشی جنگل‌ها، جاده‌سازی و تغییر کاربری‌ها در عرصه‌های طبیعی موجب عدم تطبیق فعالیت‌ها با ساختار‌ها شده است. بنابراین، به‌منظور توسعه پایدار اکوتوریسم در این شهرستان، نیاز به ارزیابی توان اکولوژیکی و اولویت‌بندی گزینه‌های توسعه است. در این پژوهش، با به‌کارگیری gis و با استفاده از مدل اکولوژیکی مربوطه، پهنه‌های مستعد اکوتوریسم متمرکز و گسترده شناسایی شدند. از 1362 واحد زیست‌محیطی شناسایی‌شده در منطقه، 83 واحد به مساحت? km?^211 توان اکوتوریسم متمرکز و 1036 واحد به مساحت? km?^21355 توان اکوتوریسم گسترده داشتند و 243 واحد به مساحت? km?^2 219 مستعد اکوتوریسم نبودند. سپس، پهنه‌های مستعد اکوتوریسم متمرکز با استفاده ازahp و با در‌نظر گرفتن معیار‌های جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی، تسهیلات و امکانات، دسترسی و نزدیکی به سکونتگاه اولویت‌بندی شدند. منقطه باقرآباد اولویت اول توسعه اکوتوریسم متمرکز را به‌دست آورد.