ارزیابی کارایی شاخص های ژیومورفومتریک به روش وود در طبقه بندی لندفرمهای مناطق خشک (مطالعه موردی: منطقه مرنجاب)

شناخت لندفرم‌ها و نحوه پراکنش فضایی به منظور درک و ارزیابی تحول لندفرم‌ها، مطالعات پایداری دامنه‌ای و برنامه‌ریزی منطقه‌ای آنها از نیازهای اساسی در علم ژیومورفولوژی کاربردی و سایر علوم محیطی می‌باشد. لندفرمها حداقل دو ویژگی اساسی دارند، اول اینکه حاصل عملکرد فرایندهای ژیومورفولوژیک و زمین شناختی گذشته هستند و دوم به عنوان مرزهایی مشخص برای تعیین قلمرو حاکمیت فرایندهای ژیومورفولوژیک حاکم کنونی می باشند . در این تحقیق کارایی روش وود در شناسایی و طبقه‌بندی لندفرم‌های منطقه خشک کویر مرنجاب مورد ارزیابی قرار گرفت و پس از استخراج پارامترهای مرفومتریک شیب زمین، انحنای عرضی و انحناهای حداقل و حداکثر از مدل رقومی ارتفاع ترکیب این شاخص ها، با نوسان شیب 1 و نوسان انحنا 0.01 انجام پذیرفت. نتایج حاصل از طبقه‌بندی عوارض مرفومتریک منطقه کویر مرنجاب نشان می‌دهد سطوح دشتی و صاف با 8/49 درصد بیشترین سطح را به خود اختصاص داده و خط‌الراس و دره‌ها در رده بعدی قرار دارند. با توجه به اینکه این تحقیق بر رویکرد اتوماسیون در استخراج عناصر مرفومتریک سطح زمین با استفاده از روش وود تاکید دارد؛ نتایج تحقیق نشان داد روش وود در زمینه ژیومرفومتری عمومی کارایی لازم را در استخراج طبقات اصلی مرفومرمتریک منطقه کویر مرنجاب داشته و کلاسهای اصلی را در یک سطح پیوسته با استفاده از مدل رقومی ارتفاع srtm استخراج نموده است. ولی در زمینه ژیومرفومتری خاص و استخراج لندفرمهای مجزا، نیازمند توسعه و بهبود کارایی است.