توسعه یک روش ابتکاری برای بهینه‌سازی مسیله مکان‌یابی و تخصیص در عملیات امدادرسانی به مصدومان زلزله

بیشتر راه‌حل‌های مطرح‌شده برای مسایل مکان‌یابی و تخصیص- که در آن متقاضیان خدمات و مراکز خدماتی دارای ظرفیت مشخصی باشند- از‌لحاظ محاسباتی پیچیده‌اند. برای حل این مشکل، روش‌های ابتکاری متناسب با شرایط مسیله توسعه یافته‌اند. مکان‌یابی مراکز و تخصیص مصدومان زلزله به این مراکز درمانی یکی از مسایل مهم در مدیریت بحران زلزله است؛ زیرا توسعه روشی مناسب برای بهینه‌سازیِ تخصیص مصدومان به مراکز درمانی می‌تواند در کاهش زمان امداد‌رسانی و در‌نتیجه کاهش آسیب‌های جانی اثر مهمی داشته باشد. در این مقاله، توسعه روشی ابتکاری بر‌پایه یک الگوریتم ژنتیک تو‌در‌تو برای بهینه‌سازی مکان‌یابی مراکز درمانی و تخصیص مصدومان زلزله به این مراکز، با استفاده از قابلیت‌های علم سیستم اطلاعات مکانی توضیح داده می‌شود. با توجه به اینکه مکان‌یابی و تخصیص منابع دو مسیله جدا از هم نیستند و بر هم تاثیر مستقیم دارند، در روش پیشنهادی، این دو مسیله به‌صورت هم‌زمان حل می‌شوند. با بررسی داده‌های تحقیق و با توجه به نتایج آن می‌توان گفت ساختار طراحی‌شده توانایی لازم جهت حل این نوع مسایل را با انتخاب میزان جمعیت اولیه مناسب داراست.