ارزیابی تحقق دولت الکترونیک در روستاهای ایران

دولت الکترونیک نیاز روزافزون جوامع بشری بر اثر تحولات ناشی از عصر دانش است؛ تحولاتی که از آن‌ها با عنوان «انقلاب اطلاعات و ارتباطات» یاد می شود. درحالی که تحقق دولت الکترونیک در روستاها، به‌دلیل شرایط خاص فضایی آن‌ها، در مقایسه با شهرها اهمیت بیشتری دارد، متاسفانه کمتر مورد توجه قرار گرفته است. همچنین، باوجود مباحث بسیار گسترده درباره دولت الکترونیک، به شاخص‌های مورد پذیرش ارزیابی تحقق دولت الکترونیک کمتر توجه شده است. این مقاله کاوشی است برای دست‌یابی به این هدف. روش این تحقیقْ توصیفی- تحلیلی (مطالعات اسنادی در تعیین شاخص‌ها و نشانگرها و مطالعه میدانی به‌منظور بومی سازی و وزن‌دهی آن‌ها) است. با توجه به بررسی‌های انجام‌شده، در تحقق دولت الکترونیک دو بعد سخت و نرم مطرح می شود: در بعد سخت شاخص‌های شبکه ارتباطی و تجهیزات و در بعد نرم شاخص‌های سیاست، مقررات و قوانین و... به‌چشم می‌خورد. نتایج تحقیق حاکی از اهمیت بیشتر شاخص‌های شبکه ارتباطی، تجهیزات و فرهنگ در مقایسه با سایر شاخص‌هاست.