مدیریت مسیرهای راهپیمایی با رویکرد پدافند غیرعامل، مطالعه موردی: کلان‌شهر اصفهان

امروزه، برنامه‌ریزی و مدیریت بحران شهری جایگاه ویژه‌ای در حوزه مسایل شهری پیدا کرده است. وقوع بحران‌های انسانی متعدد در شهرها و کلان‌شهرهای دنیا و نیاز به برنامه‌ریزی و مدیریت این‌گونه بحران‌ها سبب شده است تا مدیران و برنامه‌ریزان شهری نیاز به تحقیق و پژوهش بیشتر در این زمینه را به‌خوبی احساس کنند. گاهی، وقوع بحران‌های انسانی از‌قبیل شورش‌ها و آشوب‌های شهری در شهرها و کلان‌شهرها و حوادث ثانویه ناشی از آن‌ها (خسارت به اموال عمومی، وندالیسم و سرقت) در برهه‌ای، باعث نبود امنیت در شهرها شده است و مدیریت آن‌ها راهکارهایی اساسی را طلب می‌کند. مسیرهای هشت‌گانه راهپیمایی شهر اصفهان که هر ساله در روزهای خاصی از سال جمعیت انبوهی را در خود می‌پذیرد، ممکن است در معرض هر‌گونه بحران احتمالی قرار بگیرد. وقوع بحران در این مسیرها نه‌تنها خسارت‌ها و تلفات مالی و جانی فراوانی به‌بار می‌آورد؛ بلکه تجمع جمعیت در این مسیرها نیز ممکن است باعث کاهش کارایی سازمان‌های متولی بحران در این مسیرها شود. فرضیه تحقیق این است که مسیرهای راهپیمایی شهر اصفهان با توجه به تراکم کاربری‌ها در معرض آسیب‌پذیری قرار دارند. مطالعات میدانی، پراکندگی فضایی کاربری‌ها در نقشه‌های ترسیمی با gis و محاسبات پژوهشگران حاکی از آسیب‌پذیری بالای مسیرهای پنج، هشت و شش است. در‌ضمن، هنگام وقوع بحران کارایی سازمان‌های متولی بحران نیز کاهش می‌‌یابد و این کاهش در مسیر اول و سوم بسیار بارزتر است. بنابراین به‌جای مسیرهای با آسیب‌پذیری بالا مسیرهای جدید پیشنهاد شده و برای سایر مسیرها نیز در‌جهت کاهش خسارت‌ها و تلفات، راهبردهای مدیریتی معرفی شده است.