شناسایی الگوهای ریزش بارش‌های سنگین در استان چهارمحال و بختیاری

وقوع بارش‌های سنگین با الگوهای همدید سطوح فوقانی جو در ارتباط است. این مطالعه ارتباط بین بارش‌های سنگین در استان چهارمحال و بختیاری و آرایش الگوهای فوقانی جو را بررسی می‌کند. برای شناسایی الگو‌های ریزش بارش‌های سنگین ده مورد از بارش‌های شدید (بیشتر از 50 میلی‌متر) و فراگیر اتفاق‌افتاده در طول دوره آماری انتخاب و بررسی شده است. برای این منظور، از آمار بارش ایستگاه‌های تحت مطالعه و همچنین نقشه‌های سطح زمین، سطح 500 هکتوپاسکال، نقشه‌های وزش رطوبتی، امگا و تاوایی استفاده شده است. برای تعیین ناپایداری‌ها، شاخص‌های ناپایداری شولتر و ki در ایستگاه‌های اصفهان و اهواز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد الگوی غالب ریزش بارش‌های سنگین در استان توقف چند‌روزه سیستم‌های باران‌زاست. دلیل این توقف نیز تشکیل سیستم مانع در تراز 500 هکتوپاسکال بر روی اروپاست که سبب می‌شود در شرق این سیستم مانع سرد‌چال عمیقی تشکیل شود و با ریزش هوای سرد از عرض‌های بالاتر موجب فرارفت هوای گرم و مرطوب عرض‌های پایین می‌شود. ترکیب کم‌فشار سودانی با کم‌فشار مدیترانه‌ای باعث تقویت کم‌فشار سودانی می‌شود و با دریافت رطوبت از دریای سرخ، دریای عرب و خلیج فارس، بارش‌های سنگین در منطقه رخ می‌دهد. در ایستگاه‌های واقع در دامنه‌های زرد‌کوه، حرکت توده‌های هوا بر روی ارتفاعات باعث افزایش ناپایداری و شدت بارش در این مناطق می‌شود؛ به‌طوری‌که ایستگاه کوهرنگ در دوره بارشی مارس 1988 به میزان 5/535 میلی‌متر بارش داشته است.