ارزیابی قابلیت دسترسی به نظام حمل‌و‌نقل و نقش آن در توسعه سکونتگاه‌های روستایی

در مناطق محروم، سیاست‌های حمل‌ونقل نقشی حیاتی در توسعه ایفا می‌کند. برخی پژوهشگران دسترسی نداشتن به نظام حمل‌ونقل روستایی و عناصر تشکیل‌دهنده آن را یکی از مهم‌ترین موانع در راه تحقق اهداف توسعه پایدار روستایی می‌دانند. بنابراین، قابلیت دسترسی ‌به حمل‌ونقل روستایی به‌عنوان یکی از مولفه‌های مهم توسعه پایدار می‌تواند آثار مختلفی بر تغییرات اندام‌وار مناطق روستایی داشته باشد. اگر روستا و سکونتگاه‌های روستایی را موجودی زنده تلقی کنیم، تغییرات اندام‌وار شاکله‌های اقتصادی، اجتماعی و کالبدی سکونتگاه‌های روستایی را دستخوش تغییرات ساختاری می‌کند. این مقاله نشان می‌دهد چگونه قابلیت دسترسی به نظام حمل‌و‌نقل روستایی بر تغییرات اندام‌وار در نواحی روستایی تاثیر نهاده است. به‌ این منظور، در تحقیق حاضر 27 روستا و 400 نفر از ساکنان بخش ییلاق جنوبی شهرستان دهگلان انتخاب شده است. پس از تکمیل پرسش‌نامه، داده‌های حاصل از مطالعات میدانی با استفاده از نرم‌افزار spss و arc-gis تحلیل و ارزیابی شده است. یافته‌های تحقیق گویای این است که قابلیت دسترسی به حمل‌و‌نقل بر تغییرات اندام‌وار نواحی روستایی بخش ییلاق جنوبی موثر بوده و در این میان زیر‌ساخت‌های حمل‌و‌نقل بیشترین تاثیر را بر تغییرات اندام‌وار منطقه مورد مطالعه داشته است.