تبیین نظری اصول محتوایی و مولفه‌های مبنایی تدوین الگوی بومی (اسلامی– ایرانی) مدیریت: با تاکید بر مدیریت روستایی

سکونت روستایی در ایران و مدیریت آن پیشینه ای به قدمت یکجانشینی در کره زمین دارد اما با وجود از مشکلات عدیده رنج می برد. عدم وجود یک چهارچوب مبنایی برای هماهنگ کردن فعالیتهای مربوط به مدیریت روستایی از مهمترین دلایل این مشکلات است. وجود این ضعف موجب آشفتگی در تصمیم سازیها و تصمیم گیریها، عدم پذیرش مردم، عدم کارایی و اثربخشی مدیریت روستایی شده است. آنچه در طراحی این مبانی مورد نیاز است آن است که باید برپایه نیازها و اندیشه جامعه هدف و دستاوردهای علمی استوار باشد؛ بر این اساس هدف ما در این مطالعه یافتن مفاهیم مشترک مدیریت(روستایی) در دو فرهنگ اسلامی و ایرانی و مقایسه آن با اصول علمی رایج است. برای دستیابی به این اهداف برخی منابع مرتبط با مدیریت ایرانی، مدیریت اسلامی، مدیریت روستایی و اسناد بالادستی نظام به شیوه اسنادی و با روش تحلیل محتوای کمی مطالعه و سپس یافته های آنها با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان میدهد که مولفه عدالت، مهمترین اصل در منابع اسلامی و ایرانی است که مغایرتی هم با اصول علمی موجود ندارد. بنابراین باید ابعاد، شاخص ها و شروط مختلف عدالت مبنای تدوین هر الگوی بومی با موضوع مدیریت روستایی کشور قرار گیرد.

Theoretical Explanation of Content Principles and Basic Components of indigenous (Islamic-Iranian) Management Patterns: The Emphasizing rural management

Rural settlement and it's management in Iran has a long history of sedentariness on the planet, despite this long experience, it has been damaged by many problems. The lack of a basic framework for coordination with rural management actions is one of the most important reasons behind these problems. This weakness leads to confusion in decisionmaking and decisiontaking, popular rejection, inefficiency and ineffectiveness of rural management. That's what is needed for designing of these fundamentals is that they should be established on the needs and thoughts of the target community as well as scientific achievements. Accordingly, our goal in this study is finding the common concepts of (rural) management of IslamicIranian culture and finally comparing it with common scientific principles. To reach these goals, some documents related to Iranian management, Islamic management, rural management and high level documents of the country were studied in a documentary method. We evaluated our data by quantitative content analysis and compared the results. The results indicated that the element of justice is the most important principle in Islamic and Iranian sources, which does not contradict with scientific principles. Therefore, different dimensions, indicators, and conditions of justice should be based on the development of any indigenous model with the rural management subject in the country.