تاثیر چهار هفته مکمّل ‌دهی کافئین همراه با تمرین ترکیبی بر شاخص ‌های قندی و مقاومت به انسولین سرم در دختران دارای اضافه ‌وزن

مقدمه: مقاومت به انسولین یکی از بزرگ ترین مشکلات بالینی جمعیت مبتلا به اضافه وزن است. هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر چهار هفته تمرین ترکیبی با و بدون مصرف کافئین بر سطوح شاخص های مقاومت به انسولین در دختران مبتلا به اضافه وزن است.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، 20 دختر دانشجوی مبتلا به اضافه وزن ساکن خوابگاه دانشگاه تبریز شرکت کردند. از همۀ افراد رضایت نامۀ کتبی گرفته شد. میانگین درصد چربی نمونه ها 1/91±33/43و شاخص تودۀ بدنی آنان 2/05±28/21 kg.m^2 بود. آزمودنی ها در دو گروه همگن 10 نفری کافئین و دکستروز (هر یک 5 mg.kg^-1.day) قرار گرفتند و به مدت چهار هفته و هر هفته 3 روز در تمرین ترکیبی ایروبیک مقاومتی (30 دقیقه فعالیت ایروبیک با شدت بین 65 تا 85%-hrreserve و 30 دقیقه فعالیت مقاومتی با شدت 70 تا 75% 1-rm) شرکت کردند. تغییرات شاخص ها طی دو مرحله (حالت پایه و 24 ساعت پس از دورۀ مکمّل دهی و فعالیت ورزشی) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی زوجی در سطح آلفای %5 بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که سطوح گلوکز (98/62 در مقابل 67/51 mg.dl) و انسولین ناشتای سرمی (14/27در مقابل 16/15 μm.ml) و شاخص مقاومت به انسولینی به ترتیب در گروه کافئین و دارونما پس از 4 هفته کاهش معنی داری یافت (3%=p)؛ درصورتی که این کاهش در گروه کافئین در مقایسه با گروه دارونما ازلحاظ آماری معنی دار نبود (5%