تاثیر لمس درمانی بر اضطراب بیماران مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر

چکیدهمقدمه: سندرم روده ی تحریک پذیر شایع ترین اختلال عملکردی دستگاه گوارش است که عوامل روان شناختی در سبب شناسی و تشدید علایم آن نقش مهمی ایفا می کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر لمس درمانی بر اضطراب حالت و صفت بیماران مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر انجام شد. مواد و روش ها: روش این پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه ی پژوهش شامل 24 نفر از بیماران مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند. گروه مداخله علاوه بر درمان دارویی مرتبط با سندرم روده ی تحریک پذیر که برای هر دو گروه تجویز شد، چهار جلسه (هفته ای یک جلسه) تحت لمس درمانی نیز قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش-نامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه اضطراب حالت- صفت اسپیل برگر بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون من ویتنی یو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه مداخله و کنترل در اضطراب حالت تفاوت معناداری وجود دارد، به عبارتی لمس-درمانی اضطراب حالت بیماران مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر را به صورت معناداری کاهش داد. همچنین علیرغم اینکه لمس درمانی در این پژوهش باعث کاهش اضطراب صفت بیماران مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر شد، اما این کاهش از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش می تواند نقطه ی شروعی برای انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه و در صورت تایید، استفاده از لمس درمانی برای کاهش اضطراب بیماران مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر باشد. کلید واژه ها: لمس درمانی، اضطراب، سندرم روده ی تحریک پذیر.