تجارب دانشجویان طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران از آموزش درمانگاهی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: آموزش بالینی از مهمترین دوره‌های آموزشی در رشته پزشکی است و مطالعات نشان دهنده چالشهای متعدد در این حیطه می‌باشند. این مطالعه برای بررسی تجارب دانشجویان طب ایرانی از آموزش درمانگاهی در دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.روش کار: در این مطالعه که در سال 1400 به روش کیفی در دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد، پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه کتبی، 15 دانشجوی دکترای تخصصی طب ایرانی به روش هدفمند با حداکثر تنوع انتخاب شدند و تجارب آنها از آموزش درمانگاهی به روش مصاحبه نیمه ساختار مند جمع آوری شد. در نهایت متن مصاحبه‌های پیاده شده چندین بار خوانده و مورد تجزیه و تحلیل محتوایی از نوع قراردادی قرارگرفت.یافته‌ها: یک درون مایه باعنوان موانع آموزش درمانگاهی و 3 طبقه با عناوین «برنامه آموزشی، «شیوه‌های یاددهی و «امکانات آموزشی»، مشخص شد. عمده مسائل مطرح شده مربوط به برنامه ریزی آموزشی و ویژگیها و توانمندی اساتید در آموزش دادن بود.نتیجه گیری: تجربیات دانشجویان مورد بررسی نشان داد آموزش درمانگاهی طب ایرانی در این دانشگاه نیاز به توسعه برنامه آموزشی و ارتقای اهداف دوره دارد، بطوریکه برای مدیریت بیماریهای شایع علاوه بر غنی‌تر شدن دوران تئوری، بیماران بیشتری در دوران عملی در حضور اساتید معرفی شوند و مورد مباحثه قرار گیرند. همچنین تنوع بیشتر بیماران، یکسان سازی روشهای تشخیص و درمان اساتید و بهینه سازی محیط درمانگاه لازم است.

the experiences of persian medicine students of iran university of medical sciences in ambulatory education: a qualitative study

introduction: clinical education is one of the most important parts of training courses in the field of medicine and studies show many challenges in this field. this study was conducted to find the experiences of persian medicine students in the field of ambulatory education in iran university of medical sciences.methods: this qualitative study was conducted in 1400 using a content analysis approach. the ph.d. students of persian medicine were selected using a purposeful sampling with maximum diversity, and their experiences from ambulatory training were collected using a semi-structured interview method. finally, the text of the conducted interviews was read several times and subjected to content analysis.results: after interview with 15 students and saturating the data, three main categories including educational program, teaching methods and educational facilities were identified. the main issues were related to educational planning and the characteristics and ability of teachers in teaching.conclusions: the experiences of the students showed that the educational program and objectives of the ambulatory education need to be improved, so that in order to manage common diseases, in addition to enriching the theoretical period, more patients should be introduced and discussed in the practical period in the presence of teachers. also, more variety of patients, unification of diagnosis and treatment methods of teachers and optimization of the clinic environment are necessary.