بررسی ایمنی گرده گل زنبور عسل بر عملکرد، استرس اکسیداتیو و تغییرات هیستوپاتولوژی کبد، کلیه و پانکراس موش صحرایی

هدف: آثار درمانی گرده گل زنبور عسل در مطالعات مختلف به اثبات رسیده، ولی مطالعات سمیت در این زمینه محدود است؛ بنابراین در این مطالعه آثار سمیت احتمالی عصاره هیدروالکلی گرده گل روی بافت‌های کبد، کلیه و پانکراس موش صحرایی نر بررسی شد. روش ها: چهارده سر موش صحرایی نر به دو گروه هفت‌تایی تقسیم شدند: گروه اول 800 میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی گرده گل زنبور عسل و گروه دوم 100 گرم بر 0/5 میلی‌گرم نرمال سالین به صورت درون صفاقی به مدت یک روز دریافت کردند. سپس بیومارکرهای کبدی، کلیوی، پانکراتیک و بیومارکرهای استرس اکسیداتیو بررسی شد. علاوه بر این، بخشی از بافت‌های کبد، کلیه و پانکراس نیز از نظر هیستوپاتولوژیکی بررسی شد.یافته ها: آنزیم‌های نیتروژن اوره خون (0/0212=‌p‌) و آسپارتات آمینوتراسفراز (0/0344=p) و بیومارکر مالون‌دی‌آلدئید (0/018=p‌) بافت کلیه در گروه عصاره هیدروالکلی گرده گل زنبور عسل در مقایسه با گروه کنترل از لحاظ آماری کاهش و بیومارکر گلوتاتیون ‌بافت کلیه در این گروه نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار نشان داد (‌0/0031=p) سایر پارامترهای مورد سنجش بین دو گروه معنادار نبود (‌0/05 نتیجه گیری: گرده گل زنبور عسل ویژگی‌های درمانی دارد و به عنوان یک ماده مغذی می‌تواند با افزایش محتوای گلوتاتیون و ظرفیت آنتی‌اکسیدانتی بدن برای انسان مفید و اثربخش باشد. این ماده در این پژوهش هیچ اثر سمیتی روی اندام‌های کبد، کلیه و پانکراس ایجاد نکرد و حتی توانست ارگان‌های حیاتی را در شرایط استرس اکسیداتیو حفاظت کند. هرچند برای رد کردن سمیت این ماده ارزشمند و اطمینان از ایمنی آن تحقیقات بیشتری ضروری است.

Investigating the Safety of Bee Pollen on Performance, Oxidative Stress, and Histopathological Changes in the Liver, Kidney, and Pancreas of Rats

Objective: The therapeutic effects of bee pollen have already been proven in various studies, but toxicity studies in this field are limited. Therefore, in this study, the possible toxicity effects of hydroalcoholic extract of flower pollen on liver, kidney, and pancreatic tissues of male rats are investigated.Methods: Fourteen male rats were divided into two groups of seven: the first group received 800 mg/kg hydroalcoholic extract of bee pollen, and the second group received 0.5 mL/100 g normal saline intraperitoneally for 1 day. Then, their livers, kidney, pancreas, and oxidative stress biomarkers were evaluated. In addition, pieces of liver, kidney, and pancreatic tissues were examined histopathologically.Results: Blood urea nitrogen (BUN) (P =0.0212), aspartate aminotransferase (AST) enzymes (P =0.0344), and malondialdehyde (MDA) biomarker (P =0.018) of kidney tissue were significantly decreased in the hydroalcoholic extract of bee pollen group compared to the control group. The glutathione (GSH) biomarker of kidney tissue showed a significant increase in this group compared to the control group (P =0.0031). The other evaluated parameters were not significantly different between the two groups (P> 0.05). Histopathologically, no deleterious and toxicity effects were observed in the tissues.Conclusion: Bee pollen has therapeutic properties and, as a nutrient, can be useful and effective for humans. In this study, this substance did not have toxicity effects on the liver, kidney, and pancreas and even protected vital organs in oxidative stress conditions. However, more research is needed to prove the toxicity of this valuable substance and to ensure its safety.