بررسی تاثیر استفاده از گوش‌بند بر کیفیت خواب بیماران بستری در بخش مراقبت‌ ویژۀ قلبی

ممقدمه: کیفیت پایین خواب از مشکلات شایع بیماران بخش مراقبت ویژه است. گوش بند به عنوان یک روش غیرداروییِ بدون عارضه می تواند کیفیت خواب این بیماران را بهبود دهد. مطالعۀ حاضر با هدف »تعیین تاثیر گوش بند بر کیفیت خواب بیماران بستری در بخش مراقبت ویژۀ قلبی « انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی است که در بخش مراقبت ویژۀ قلبی برخی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. نمونه های پژوهش 72 بیمار سندرم کرونری حاد بودند. از افراد واجدِشرایط، رضایت نامۀ کتبی گرفته شد. آزمودنی ها از طریق نمونه گیری تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله، در سه شب اول بستری به مدت 45 دقیقه در شروع خواب از گوش بند استفاده شد. کیفیت خواب دو گروه با شاخص کیفیت خواب پیتزبرگ در ابتدای بستری و سه روز بعد سنجیده شد. داده ها با نرم افزار spss نسخۀ 16 و آمار توصیفی و استنباطی (کای دو، دقیق فیشر و تی مستقل) تجزیه وتحلیل شد.یافته ها: میانگین± انحراف معیار کیفیت خواب در گروه گوش بند در قبل و بعد از مداخله، به ترتیب، از 3/00±8/11 به 30/00±2/6 کاهش و در گروه کنترل، به ترتیب، از 3/08±33/6 به 2/45±8/08 افزایش یافت. نتایج آزمون تی مستقل ازنظر میانگین تغییرات نمرۀ کیفیت خواب قبل و بعد از مداخله، نشان دهندۀ اختلاف معنادار آماری بین دو گروه بود (0/001=p).نتیجه گیری: گوش بند به عنوان یک مداخلۀ پرستاری غیردارویی جهت بهبود خواب بیماران بخش مراقبت ویژۀ قلبی پیشنهاد می شود.