مروری بر خواص گیاه انبه از دیدگاه طبّ ایرانی و دستاوردهای طبّ مدرن

مقدمه: در آثار حکمای طبّ سنّتی به تفصیل در مورد خواص گیاهان بحث شده است. گیاه انبه قدمت هزاران ساله دارد و خواص پیشگیرانه و درمانی بسیار آن در طبّ ممالک مختلف شناخته شده است. هدف از این مطالعه، بررسی خواص فراورده های انبه از منظر طبّ ایرانی و مقایسۀ آن با یافته های طبّ امروز است.مواد و روش ها: در این مقالۀ مروری - پژوهشی، خواص انبه از کتب مرجع طبّ سنّتی ازجمله مخزن الادویۀ عقیلی خراسانی، تحفه المومنین حکیم مومن، قرابادین کبیر، اکسیر اعظم و سایر کتب جمع آوری و بررسی شد. سپس با یافته های طبّ مدرن در این زمینه که از پایگاه های اطلاعاتی pubmed، google scholar و مجلات دانشگاهی داخلی استخراج شده بود مقایسه شد.یافته ها: اجزای قابل استفادۀ انبه شامل میوه، برگ، گل، مغز هسته، پوست و ریشه هاست. انواع نارس آن با طبیعت سرد و خشک، موجب قبض و انواع رسیدۀ آن با طبیعت گرم و خشک، باعث لینت طبع و تقویت قلب، مغز و دستگاه گوارش می شود. انبه در بهبود تنگی نفس، تقویت قوای جنسی، تقویت مو، و استحکام لثه و دندان موثر است. بنا بر یافته های طبّ امروزی، انبه به دلیل دارا بودن ترکیبات اصلی ازجمله پلی فنول ها دارای آثار سایتوتوکسیک ضد سرطان، ضدالتهاب و آنتی میکروبیال است.نتیجه گیری: با توجه به تجربیات حکمای طبّ سنّتی و پژوهش های محققان امروزی، با بررسی فواید گوناگون گیاه انبه و تامل در مضرات آن، به نظر می رسد در مصرف این میوۀ غیربومی سودازا در برخی شرایط، لازم است احتیاط شود.