اثر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مصرف عصارۀ هیدروالکلی دارچین بر سطوح ویسفاتین و واسپین سرمی در موش‌های صحرایی مقاوم به انسولین

مقدمه: ویسفاتین و واسپین در افزایش یا کاهش مقاومت به انسولین نقش دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی و مکمّل یاری دارچین بر ویسفاتین و واسپین سرمی در موش های صحرایی مقاوم به انسولین است.مواد و روش ها: سی وشش سر موش صحرایی نر به گروه های کنترل (9=n)، تمرین هوازی (9=n)، عصارۀ دارچین (9=n) و تمرین هوازی عصارۀ دارچین (9=n) تقسیم شدند و تحت القای مقاومت به انسولین با استفاده از محلول فروکتوز %10 قرار گرفتند. گروه های تمرین، به مدت 8 هفته و هر هفته پنج روز با شدت 75 تا %80 حداکثر اکسیژن مصرفی، تمرین هوازی را انجام دادند. به گروه های عصاره به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز، 200 میلی گرم عصارۀ دارچین تزریق شد. داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری %5>p تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تمرین هوازی همراه با عصاره و بدون عصاره باعث کاهش معنی دار ویسفاتین، انسولین و مقاومت به انسولین سرمی (به ترتیب: 0/001>p=0.0005 ، p و 0/001>p) شد. همچنین تمرین هوازی و ترکیب تمرین و عصاره باعث افزایش معنی دار غلظت واسپین شد (0/001> p). سطح گلوکز در گروه تمرین عصاره کاهش معنی دار داشت (0/008 >p).نتیجه گیری: تغییر در سطوح ویسفاتین و واسپین سرمی درنتیجۀ فعالیت ورزشی هوازی و عصارۀ دارچین، باعث بهبود مقاومت به انسولین در موش های مقاوم به انسولین شد. همچنین عصارۀ دارچین در ترکیب با تمرین هوازی اثر بیشتری بر ویسفاتین داشت.