مقایسه مکمل سازی حاد کربوهیدرات و ال کارنیتین بر زمان واماندگی فعالیت فزاینده و تغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری مردان ورزشکار دانشگاهی

چکیدههدف: امروزه استفاده از مکمل های ورزشی، روشی مرسوم برای جلوگیری از کم‌آبی و تخلیه ذخایر انرژی بدن، در فعالیت طولانی مدت فزاینده به شمار می رود. مکمل سازی حاد کربوهیدرات و ال کارنیتین احتمالاً بر زمان رسیدن به واماندگی و تغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری ناشی از فعالیت فزاینده مردان ورزشکار دانشگاهی موثر است.روش پژوهش: چهل ورزشکار مرد دانشگاهی به‌صورت تصادفی هدف‌دار به عنوان نمونه در این پژوهش مشارکت و در 4 گروه ( دارونما، مکمل سازی کربوهیدرات،مکمل سازی ال کارنیتین و مکمل سازی ترکیبی کربوهیدرات و ال‌کارنیتین) تقسیم‌شده، با مکمل سازی 3‌ساعت قبل از فعالیت، با حجم مکمل 500 سی سی، به اجرای فعالیت ورزشی وامانده‌ساز پرداختند. زمان رسیدن به واماندگی، تغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری و میزان درک فشار ثبت و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به‌منظور محاسبه میانگین و انحراف استاندارد تمامی پارامترها و آنالیز معنی داری تفاوت در بین گروه ها ( تغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری) به‌وسیله تحلیل واریانس (4×2) با آزمون تعقیبی بونفرونی و تفاوت در زمان خستگی از تحلیل واریانس یک‌طرفه، ازspss 19 استفاده گردید.یافته ها: مکمل سازی حاد کربوهیدرات پاسخ معنی داری در بهبود زمان رسیدن به واماندگی داشت (05/0 > p) درحالی‌که مکمل سازی حاد ال کارنیتین پاسخ معنی داری بر اجرای فعالیت ورزشی وامانده ساز نداشت. با این وجود، مکمل‌سازی حاد ترکیبی کربوهیدرات و ال کارنیتین پاسخ معنی داری بهتری بر زمان رسیدن به واماندگی داشت (05/0 > p). درحالی‌که مکمل سازی جداگانه و ترکیبی کربوهیدرات و ال کارنیتین پاسخ معنی داری در بازگشت بهتر ضربان قلب دوره ریکاوری و میزان درک فشار نداشت. نتیجه گیری: در فعالیت ورزشی فزاینده، استفاده از مکمل سازی ترکیبی کربوهیدرات و ال کارنیتین بهتر از مکمل سازی کربوهیدرات یا ال کارنیتین به‌صورت جداگانه است.واژگان کلیدی: مکمل سازی، ال کارنیتین، واماندگی،ضربان قلب، ریکاوری