افزایش مشابه بیان ژن PGC-1a در عضله نعلی رت های نر سالم در پی تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین هوازی

چکیدههدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (hiit) و تمرین هوازی (at) بر بیان ژنpgc-1a در عضله نعلی رت های نر بالغ سالم است. روش پژوهش: به همین منظور 18 سر رت نر ویستار تهیه و تصادفی به سه گروه hiit (n=6)، گروه at (n=6) و گروه کنترل (n=6) تقسیم شدند. پس از دو هفته آشنایی رت ها، برنامه های تمرینی به مدت هشت هفته اجرا شد. اجرای hiit شامل شش دقیقه گرم کردن با شدت 50-60 درصد vo2max، سه تناوب چهار دقیقه ای با شدت 100- 90 درصد vo2max و دو دقیقه ای با شدت 60- 50 درصد vo2max و شش دقیقه سرد کردن با شدت60-50 درصد vo2max و پروتکل at شامل شش دقیقه گرم‌کردن با شدت60-50 درصد vo2max، بدنه اصلی 30 دقیقه با شدت 75-70 درصد vo2max و شش دقیقه سرد‌کردن با شدت60-50 درصد vo2max بود. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه های عضلانی استخراج و میزان بیان متغیر مربوطه به روش rt-pcr سنجیده شد.یافته ها: نتایج نشان داد، هشت هفته اجرای hiit و at هر دو، موجب افزایش معنی‌دار بیان ژنpgc-1a شد (0/05 > p) و بین تاثیر اجرای دو نوع تمرین بر بیان ژن pgc-1a اختلاف معنی-داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، اجرای hiit و at هر دو باعث افزایش تقریباً یکسان بیان ژن pgc-1a در عضله نعلی رت های سالم می شود.واژگان کلیدی: تمرین تناوبی شدید، تمرین هوازی، سازگاری های ژنتیکی عضله اسکلتی