تاثیر تغییرات ترکیب بدنی ناشی از تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی واسپین و شاخص مقاومت انسولینی در زنان دارای اضافه وزن

چکیدههدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی واسپین و شاخص مقاومت انسولینی در زنان غیرفعال دارای اضافه وزن بود.روش پژوهش: بیست و شش زن غیرفعال دارای اضافه وزن (سن 6/12±1/43 سال، وزن 0/10±4/73 کیلوگرم، شاخص توده ی بدن 2/3±1/29 کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور داوطلبانه در برنامه 8 هفته ای تمرین هوازی شامل دویدن با شدت 40 تا 80 درصد ضربان قلب ذخیره و به مدت 25 تا 45 دقیقه شرکت کردند. شاخص های پیکر سنجی، سوخت‌وساز و غلظت پلاسمایی واسپین پیش و پس از برنامه تمرینی اندازه گیری شد. به‌منظور مقایسه تغییرات در متغیرها بر اساس تغییرات ترکیب بدنی، آزمودنی ها به دو گروه پاسخ‌دهنده (با کاهش بیش از 1 درصد چربی بدن) و غیر پاسخ‌دهنده (بدون تغییر یا کاهش کم تر از 1 درصد چربی بدن) تقسیم شدند.یافته ها: پس از 8 هفته تمرین هوازی تغییر معنی داری در غلظت پلاسمایی واسپین مشاهده نشد. با این‌وجود افزایش معنی دار غلظت پلاسمایی واسپین (0/05 > p) در گروه پاسخ‌دهنده همراه با کاهش معنی دار وزن و درصد چربی بدن مشاهده شد (0/05 > p)، اما چنین تغییری در گروه غیر پاسخ‌دهنده مشاهده نشد. ارتباط معنی دار بین تغییرات غلظت پلاسمایی واسپین و تغییرات سطوح پلاسمایی انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت انسولینی (homa-ir) تنها در گروه غیر پاسخ‌دهنده مشاهده شد (0/05 > p). نتیجه گیری: این پژوهش نشان می دهد کاهش درصد چربی بدنی ناشی از تمرین هوازی می تواند عامل موثری در افزایش سطوح پلاسمایی واسپین در زنان غیرفعال دارای اضافه وزن باشد.واژگان کلیدی: تمرین هوازی، واسپین، چاقی، توده چربی