اثر تمرین هوازی بر مولکول محلول چسبان سلول‌های عروق و شاخص مقاومت انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

چکیدههدف: اختلال آندوتلیال به عنوان یک رویداد کلیدی در پیشرفت و توسعه آترواسکلروزیس در نظر گرفته شده‌است. از طرف دیگر بیماری دیابت نیز با اختلال آندوتلیال همراه است. از میان عامل‌های اختلال آندوتلیال می‌توان به مولکول چسبان سلول‌های عروق اشاره کنیم. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر مولکول محلول چسبان سلول‌های عروق و شاخص مقاومت انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 است.روش پژوهش: 16 نفر زن مبتلا به دیابت نوع 2 (سن 87/7±81/50 سال، وزن 27/15±82/75 کیلوگرم) به ‌طور تصادفی در 2 گروه هوازی (11نفر) و کنترل (5 نفر) قرار گرفتند. گروه هوازی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 60-45 دقیقه با شدت 60% hrr به فعالیت پرداختند. نمونه‌های خون جهت اندازه‌گیری سطوح سرمی vcam-1 و انسولین در 2 مرحله، پیش‌آزمون و پس‌آزمون پس از 12-10 ساعت ناشتایی تهیه شد. برای بررسی نتایج از آزمون‌های t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین گروه هوازی و کنترل تفاوت معنی‌داری در سطوح سرمی vcam-1 مشاهده شد (p?0/05). همچنین بین سطوح سرمی vcam-1 با مقاومت انسولین به دنبال تمرینات هوازی ارتباط وجود دارد (729/0=r).نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین هوازی احتمالاً می‌تواند باعث کاهش مولکول چسبان سلول‌های عروقی شده و این کاهش با مقاومت انسولینی رابطه مستقیمی دارد. کاهش مقاومت انسولین به همراه کاهش مولکول چسبان احتمالاً باعث کاهش بیماری‌های قلبی-عروقی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می‌شود.واژگان کلیدی: تمرین هوازی، مولکول چسبان سلول‌های عروقی، شاخص مقاومت انسولین