تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان گیرنده های استیل کولین عضله تند انقباض

چکیدههدف: هدف این تحقیق تعیین تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان گیرنده‌های استیل کولین عضله تندانقباض موش نر نژاد ویستار بود.روش پژوهش: در این پژوهش 30 سر موش نر ویستار (با میانگین وزن 15±220 گرم( به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. حیوانات گروه استقامتی 12 هفته، هفته ای 5 روز و هر روز حداکثر 60 دقیقه روی تردمیل با سرعت حداکثر 30 متر بر دقیقه دویدند. در گروه مقاومتی، حیوانات در قفس فلزی با تور سیمی که دو بطری آب در بالاترین ارتفاع آن (12 متر) بود، نگهداری شدند و مجبور بودند از فنس سیمی اطراف قفس شان بالا بروند. در گروه ترکیبی، حیوانات 12 هفته، طبق پروتکل استقامتی، تمرین کردند، سپس در قفس های توری قرار گرفتند و تمرین مقاومتی انجام دادند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی حیوانات بیهوش شدند و عضله درشت‌نی قدّامی آنها جدا شده، در نیتروژن مایع منجمد قرار گرفتند و سپس در دمای 70- درجه نگهداری شدند. برای سنجش nachr از کیت الایزا و برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس و t مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد هر سه نوع تمرین، میزان nachrعضله تند را افزایش دادند؛ یعنی بین میزان nachr گروه تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی با گروه کنترل تفاوت معنی دار وجود داشت (01/0 > p)، اما بین سه گروه تمرینی در میزان افزایش nachr تفاوت معنی دار مشاهده نشد (41/0 > p).نتیجه گیری: تمرین می تواند عامل مهمی در افزایش achr عضله باشد. تمرین ورزشی مانند تمرین استقامتی، مقاومتی و ترکیبی می تواند از طریق تسریع عوامل نروتروفیکی مانند cgrp که در ساخت و دسته‌بندی nachr دخیل‌اند، در افزایش میزان این گیرنده‌ها نقش موثر داشته باشد.واژگان کلیدی: گیرنده استیل‌کولین، تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی، تمرین ترکیبی، عضله تند انقباض.