اثر تمرین هوازی تداومی و تناوبی همراه با مصرف مکمل سیلیمارین بر میزان آنزیم‌های کبدی و تغییرات بافت کبد در موش‌های صحرایی مبتلا به کبد چرب غیر الکلی القاء شده با دگزامتازون

هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات هوازی تداومی و تناوبی شدید همراه با مصرف سیلیمارین بر سطوح سرمی آنزیم‌های آسپارات آمینوترانسفرازast و آلانین آمینوترانسفراز(alt) و تغییرات بافت کبد موش‌های صحرایی مبتلا به کبد چرب بود.روش کار: 49 سر موش صحرایی نر (229.71 ± 18.94 گرم) در ابتدا به 2 گروه کنترل سالم (7 سر) و در معرض دگزامتازون (42 سر) تقسیم شدند جهت القاء کبد چرب مقدار 10 میلی گرم دگزامتازون به ازای هر کیلو گرم از وزن بدن به مدت 6 روز و بصورت زیر جلدی تزریق شد. سپس این حیوانات به 6 گروه (7 سر در هر گروه تقسیم شدند 1- کنترل بیمار2- سیلیمارین 3- تمرین تناوبی 4 -تمرین تناوبی +سیلیمارین5- تمرین تداومی 6- تمرین تداومی +سیلیمارین .محلول سیلیمارین روزانه به مقدار 300 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن گاواژ شد گروه های تمرینی به مدت 8 هفته (تواتر 5 جلسه در هفته ) تمرین تداومی (54 دقیقه با سرعت 20 متر در دقیقه) و تمرین تناوبی با شدت بالا (6 و هله ی 3 دقیقه ای با سرعت 40 متر در دقیقه و 3 دقیقه ریکاوری فعال با سرعت 20 متر در دقیقه) با شیب 15 درجه را روی نوارگردان انجام دادند. مقاطع بافت کبد با روش هماتوکسیلن و ائوزین رنگ آمیزی و ارزیابی و سطوح سرمی alt و ast به روش رنگ سنجی آنزیمی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با آزمون تحلیل واریانس دو طرفه صورت گرفت. یافته ها: یافته های بافت کبد گروه دگزامتازون، حاکی از استئاتوز کبدی در مقایسه با ساختار طبیعی آن در گروه کنترل بود. مصرف سیلیمارین و انجام تمرینات ورزشی تناوبی و تداومی در طی هشت هفته توانست تغییرات بافتی را به طور قابل توجهی در حیوانات بیمار در مقایسه با گروه کنترل بهبود دهد اثر تعاملی مصرف مکمل سیلیمارین و تمرین بر سطوح سرمی و alt معنادار نبود لیکن مصرف مکمل سیلیمارین موجب کاهش معنادار سطوح آنزیم کبدی p=0/009) ast) و alt (0/017=p) گردید. همچنین سطوح آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز در گروه تمرین تناوبی نسبت به گروه کنترل بطور معناداری بالاتر بود (0/002=p). مقدار این آنزیم در گروه تمرین تناوبی+سیلیمارین نیز نسبت به گروه تمرین تناوبی بطور معناداری کاهش یافته بود (0/001=p). نتیجه گیری: مصرف مکمل سیلیمارین و تمرین هوازی تداومی و (تناوبی بصورت مجزا و در ترکیب با یکدیگر میتواند موجب بهبود وضعیت بافت کبد موشهای صحرایی مبتلا به کبد چرب غیر الکلی القاء شده با دگزامتازون شود. به نظر میرسد اثر ترکیبی تمرین و سیلیمارین در بهبود تغییرات بافتی کبد موثرتر می باشد.

effect of silymarin supplementation and continuous and high intensity interval training on liver enzymes and histological modifications in rats with dexamethasone-induced nonalcoholic fatty liver disease

aim: the purpose of this study was to evaluate the effect of continuous and high intensity interval training with silymarin consumption on liver enzymes and histological modifications in rats with dexamethasone-induced nonalcoholic fatty liver disease.method: male rats (229.71 ± 18.94 g) were initially divided into 2 groups: normal (n=7) and exposed to dexamethasone (n=42). for induction of fatty liver, 10 mg.kg-1.d-1 dexamethasone was injected subcutaneously for 6 days. dexamethasone group were then randomly divided into 6 groups, as follows: control (c), silymarin (s), continues training (ct), and continues training + silymarin (cts), high intensity interval training (hit), high intensity interval training + silymarin (hits). silymarin groups, received 300 mg. kg-1.d-1 of silymarin solution through gavage. animals in high intensity interval training groups performed 3-min bouts at 40 m/min, interspersed by 3-min active recovery at a running velocity of 20 m/min on a motorized treadmill with 15% incline, repeated six times per session. continues training groups performed steady state running at the same speed as the active recovery's speed in the hit group. liver histological examination was performed using haematoxylin and eosin staining of sections, and serum levels of alanine aminotransferase (alt) and aspartate transaminase (ast) were assayed using enzymatic colorimetric methods. findings were analyzed by two-way analysis of variance test. results: liver histological findings of the dexamethasone group indicated hepatic steatosis compared with normal group. however, silymarin consumption and aerobic training were able to improve histological changes compared with control group. the results indicateted that the interactive effect of silymarin supplementation and training on serum ast and alt levels was not significant. however, silymarin supplementation significantly reduced liver ast (p=0.009) and alt (p=0.017) enzyme levels. also, ast levels were significantly higher in hit group than in the control group (p=0.002). the amount of this enzyme in the hits was also significantly reduced compared to the hit group (p=0.001).conclusion: silymarin supplementation and aerobic training (continuous and intermittent) separately and in combination may improve liver histological status of rats with dexamethasone-induced nonalcoholic fatty liver. it seems combination of training and silymarin has a greater benefits on liver tissue.