اثر فعالیت هوازی با و بدون محدودیت جریان خون بر لاکتات، کورتیزول پلاسما و محتوای پروتئین pgc1α عضله انسان

هدف از این مطالعه بررسی اثر فعالیت هوازی با و بدون محدودیت جریان خون (bfr) بر لاکتات، کورتیزول پلاسما و محتوای پروتئین pgc1α عضله بود.روش‌شناسی: پنج مرد سالم تمرین نکرده (با میانگین و خطای معیار سن: 1.02±33.4 سال؛ توده بدن: 4.69±79.64 کیلوگرم؛ قد: 9.02±173.4 سانتی متر؛ چربی بدن: 2.22±18.97 درصد) در دو وهله جداگانه مورد مطالعه قرار گرفتند: (1) فعالیت هوازی به همراه bfr شامل راه رفتن بر روی تردمیل با شدت 40% از توان هوازی بیشینه (vo) و (2) راه رفتن در شرایط مشابه بدون bfr (به عنوان کنترل). نمونه های بیوپسی عضلانی قبل و 3 ساعت پس از هر وهله فعالیت از عضله پهن جانبی برای تعیین بیان پروتئین pgc1α گرفته شد، نمونه های خونی نیز قبل از فعالیت، بلافاصله بعد از فعالیت و 2 ساعت بعد فعالیت جهت بررسی تغییرات لاکتات و کورتیزول خون از سیاهرگ بازویی گرفته شد.  یافته‌ها:نتایج نشان داد که محتوای پروتئین pgc1α سه ساعت پس از یک وهله فعالیت هوازی با bfr به طور معنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل افزایش می یابد (p<0/05). لاکتات خون و کورتیزول در هیچ یک از نقطه های زمانی در گروه با و بدون محدودیت جریان خون افزایش معنی‌دار نشان ندادند.نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که در فعالیت هوازی با bfr، تحریک متابولیکی مکانیسمی برای تنظیم شبکه سیگنالی سلول جهت تحریک بایوژنز میتوکندری نیست. همچنین، بایوژنز میتوکندری یکی از مکانیسم‌های احتمالی افزایش در توان هوازی به همراه تمرین با محدودیت جریان خون است.