تاثیر هشت هفته تمرین هوازی با شدت کم و متوسط بر سطوح hba1c، برخی عوامل هماتولوژیک و درصد چربی بدن در مردان چاق و دارای اضافه وزن مبتلا به دیابت نوع2

هدف: با وجود نقش تمرینات هوازی در کنترل دیابت نوع2، هنوز تاثیرگذاری شدت های مختلف تمرین هوازی و سازوکارهای آن نامشخص است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی با شدت کم و متوسط بر سطوح hba1c، برخی عوامل هماتولوژیک و درصد چربی بدن در مردان مبتلا به دیابت نوع2 بود. روش‌شناسی: آزمودنی های پژوهش حاضر را 33 مرد چاق و دارای اضافه وزن مبتلا به دیابت نوع2 با میانگین سنی 8.03 ± 43.2 و شاخص توده بدن (bmi) 2.71±28.63 تشکیل می دادند که به صورت تصادفی در سه گروه (11 نفر در هر گروه) شامل گروه های کنترل، تمرین هوازی کم شدت و تمرین هوازی با شدت متوسط تقسیم بندی شدند. برنامه تمرین استقامتی کم شدت با شدت 50 درصد ضربان قلب بیشینه (mhr) و تمرین استقامتی متوسط با شدت 70 درصد mhr اجرا شد. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته به مدت 6045 دقیقه در هر جلسه ادامه یافت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که hba1c، گلوکز و درصد چربی بدن در هر دو گروه تمرین کرده به صورت معناداری (p<05.0). کاهش یافته است. با وجود این، بهبود معنادار نیمرخ لیپیدی تنها در گروه تمرین با شدت متوسط مشاهده شد. همچنین، کاهش hba1c و افزایش vo2peak در گروه شدت متوسط نسبت به گروه شدت کم معنادار بود. نتیجه‌گیری: به نظر می رسد شدت پایین تمرینات ورزشی هوازی در مقایسه با تمرینات هوازی با شدت متوسط با سازگاری ها و بهبود کمتری در وضعیت بیماران مبتلا به دیابت نوع2 همراه است.