شبیه سازی ماکروسکوپیک واکنش گندم دوروم به شوری طی دوره رشد رویشی

کمبود منابع آب شیرین از چالش های مهم تولید فرآورده های کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک است. از این رو باید با تجزیه و تحلیل کمّی واکنش گیاهان این مناطق نسبت به تنش شوری، از آب های کم کیفیت و لب شور نیز برای تولید بهره برد. دوره رشد رویشی، حیاتی‌ترین بخش زندگی گیاه است، زیرا بقای گیاه در این دوره بر عملکرد تاثیر می گذارد. هدف از این پژوهش، کمّی‌کردن واکنش گندم دوروم به شوری طی مراحل مختلف رشد رویشی با استفاده از مدل های کلان بود. بدین منظور، آزمایشی شامل یک تیمار غیر شور (4/0 دسی‌زیمنس بر متر) و پنج تیمار با شوری های 2، 4، 6، 8 و10 دسی‌زیمنس بر متر اجرا شد. به منظور کمی‌کردن اثر شوری در هر یک از مراحل رشد، تعداد نسبی گیاهچه و مقادیر تعرق نسبی در شوری های مختلف خاک، با استفاده از مدل های ماس و هافمن، ون گنوختن و هافمن، دیرکسن و همکاران، و همایی و همکاران، برآورد و پارامترهای مورد نظر به دست آمد. مدل ها با استفاده از آماره‌های ضریب کارآیی اصلاح شده، شاخص تطبیق اصلاح شده و ضریب جرم باقیمانده مقایسه شدند. آماره های مربوط به برازش مدل های مختلف بر مقادیر اندازه‌گیری-شده، طی مرحله اول رشدی نشان داد که مدل همایی و همکاران نسبت به سایر مدل ها مناسب تر است، لیکن برای مراحل دوم و سوم رشد رویشی، مدل خطی ماس و هافمن برآورد نسبتاً بهتری ارایه داد.