اثر محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک و پاکلوبوترازول بر عملکرد دانه و انتقال مجدد ماده خشک ذرت در شرایط تنش خشکی

اثر مواد ضد تعرق بر میزان انتقال مجدد مواد از اندام های ذرت تحت تنش رطوبتی، طی آزمایشی به صورت کرت‌های خردشده در سال زراعی 1388 در همدان بررسی شد. آبیاری شامل60، 90 و 120 میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس a در کرت های اصلی و مواد ضد تعرق شامل سالیسیلیک اسید و پاکلوبوترازول (به ترتیب در غلظت 5/0 میلی‌مولار و 50 میلی‌گرم در لیتر) به همراه شاهد در کرت های فرعی قرار گرفتند. رقم ذرت مورد مطالعه هیبرید sc500 بود و مواد ضد تعرق در دو زمان 6 و 8 برگی روی گیاهان پاشیده شدند. نتایج نشان داد که سالیسیلیک اسید در تیمار 90 میلی‌متر تبخیر، انتقال مجدد از ساقه و برگ را به ترتیب 15/20 و 59/34 درصد و در تیمار 120 میلی‌متر تبخیر، به ترتیب 55/23 و 95/37 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. مصرف پاکلوبوترازول نیز در تیمار 90 و 120 میلی‌متر تبخیر، انتقال مجدد از ساقه را به ترتیب به میزان 33/13و 51/16 درصد و از برگ به ترتیب 38/27 و 96/29 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. کارایی و مشارکت انتقال مجدد مواد نیز با مصرف سالیسیلیک اسید و پاکلوبوترازول در تیمارهای 90 و 120 میلی‌متر تبخیر افزایش معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد داشتند، اما در تیمار 60 میلی‌متر تبخیر، مقدار، کارایی و سهم انتقال مجدد از ساقه، برگ و برگ بلال در تیمار سالیسیلیک اسید کاهش و در تیمار پاکلوبوترازول افزایش یافت. سالیسیلیک اسید در تیمار60، 90 و 120 میلی‌متر تبخیر عملکرد دانه را به ترتیب 84/15، 82/20 و 74/29 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داد، اما بیشترین عملکرد دانه با 10267 کیلوگرم در هکتار از محلول‌پاشی سالیسیلیک اسید در تیمار 60 میلی‌متر تبخیر به دست آمد. در مقابل، پاکلوبوترازول در شرایط 60 میلی‌متر تبخیر سبب کاهش عملکرد دانه و مصرف آن در 90 و 120 میلی‌متر تبخیر باعث افزایش عملکرد دانه به ترتیب به میزان 52/17 و 65/21 درصد نسبت به شاهد شد. بنابراین، استفاده از مواد ضد تعرق مانند سالیسیلیک اسید و پاکلوبوترازول برای کاهش آثار تنش کم آبی در ذرت پیشنهاد می شود.