کنترل شیمیایی علف‌های هرز شالیزار در شرایط آبیاری تناوبی

کمبود منابع آب، پایداری نظام های کشت برنج غرقابی دائم را تهدید می کند. به منظور بررسی تاثیر طول دوره غرقاب بر کارایی علف‌کش ها در کنترل علف‌های هرز شالیزار و خسارت علف‌های هرز بر عملکرد برنج، آزمایشی در سال 1394 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در موسسه تحقیقات برنج کشوررشت انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل ارقام برنج (هاشمی و گیلانه) و طول دوره غرقاب اولیه (غرقاب به مدت 2، 4، 6 ، 8 و 12 هفته اول پس از نشاکاری غرقاب و سپس آبیاری تناوبی) بود. بر اساس عرف منطقه، 12 هفته غرقاب، معادل غرقاب دائم در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که از لحاظ درصد کارایی علف‌کش ها اختلاف معنی داری در بین ارقام هاشمی (87.9 درصد) و گیلانه (85.6 درصد) وجود نداشت. با کاهش طول دوره غرقاب اولیه از 12 هفته به 6 هفته، کاهش معنی داری در کارایی علف کش مشاهده نشد، اما با کاهش بیش تر مدت زمان غرقاب اولیه به چهار و دو هفته، کارایی علف کش ها به‌طور معنی داری کاهش یافت. حداکثر عملکرد شلتوک (3989.2 کیلوگرم در هکتار) در تیمار غرقاب دائم+ مصرف علف کش مشاهده شد و با کاهش طول مدت زمان غرقاب به شش هفته، عملکرد شلتوک برنج به میزان 10 درصد کاهش یافت که البته از لحاظ آماری معنی دار نبود. کاهش بیش تر طول دوره غرقاب به چهار و دو هفته، منجر به کاهش معنی دار عملکرد شلتوک به ترتیب به میزان 16 و 31 درصد شد. در مجموع، نتایج این آزمایش نشان داد که تحت شرایط کم آبی، اعمال حداقل شش هفته غرقاب اولیه جهت دستیابی به کارایی مطلوب علف کش ها   (بیش تر از 90 درصد)، بدون کاهش معنی دار در عملکرد شلتوک نسبت به تیمار غرقاب دائم ضروری است.