ارزیابی رهاسازی زنبور پارازیتوئید trichogramma brassicaeبا سایر روش ها درکنترل کرم ساقه خوار نواری برنج (chilo suppressalis) در شرایط مزرعه

کرم ساقه خوار نواری برنج از آفات مهم برنج در استان ها ی شمالی کشور محسوب می شود، که در تمام مراحل رشد گیاه از خزانه تا مزرعه، روی گیاه برنج دیده می شود و خسارت هایی را از جنبه کیفی و کمی به محصول برنج وارد می کند. امروزه با گسترش مشکلات ناشی از اجرای کنترل شیمیایی، دیگر روش های مدیریت آفات به ویژه کنترل بیولوژیک از جایگاهی خاص در زراعت برنج برخوردار می باشند. بر همین اساس، تحقیق حاضر به منظور مطالعه نقش موثر یکی از عوامل کنترل بیولوژیک (زنبور تریکوگراما) در مقایسه با سایر روش های کنترل مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش، تاثیر پنج تیمار مختلف شامل کنترل بیولوژیک سه، دو و یک ساله، کنترل شیمیایی وکنترل زراعی به منظور کاهش جمعیت کرم ساقه خوار نواری برنج در شالیزار های استان گیلان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این بررسی نشان داد که نوسان های جمعیت کرم ساقه‌ خوار نواری در تیمار بیولوژیک سه ساله، روند کاهشی و جمعیت دشمنان طبیعی آن روند افزایشی داشته است. علاوه براین، نتایج این تحقیق بیانگر آن است که میانگین تعداد دشمنان طبیعی جمع‌آوری شده در طول فصل زراعی درکنترل بیولوژیک سه، دو و یک ساله، زراعی و شیمیایی به‌ترتیب 679،589،469، 447 و 396 عدد بود. این مطالعه همچنین نشان داد که همه ی تیمار ها به لحاظ سطح عملکردی با یکدیگر اختلاف معنی‌داری داشتند. بیشترین عملکرد در روش های کنترل بیوژیک سه ساله و شیمیایی به ترتیب 3677 و3650 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. براساس نتایج به دست آمده، رهاسازی دوبار زنبور تریکوگراما در هر نسل کرم ساقه خوار نواری برنج و طی سه سال متوالی، بیشترین تاثیر را نسبت به سایر روش های مورد استفاده در کنترل کرم ساقه خوار نواری برنج در شالیزار داشت.