حساسیت مراحل شفیرگی و حشره کامل زنبور پارازیتوئید (Lysiphlebus Fabarum Marshall (Hym.: Braconidae نسبت به حشره کش های تیاکلوپرید+دلتامترین، پیریمیکارب و پیمتروزین

زنبور lysiphlebus fabarum marshall پارازیتوئید داخلی شته سیاه باقلا aphis fabae scopoli، یکی از اجزای مهم مدیریت تلفیقی این آفت می باشد که لازم است برهمکنش این زنبور با حشره کش های مورد استفاده در کنترل شیمیایی این آفت مورد مطالعه قرار گیرد. در این مطالعه، اثرات کشندگی غلظت توصیه شده سه حشره کش تیاکلوپرید+دلتامترین، پیریمیکارب و پیمتروزین بر مراحل شفیرگی و حشره کامل زنبور در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. به این منظور، شفیره ها با روش غوطه وری و حشرات کامل با روش غیر مستقیم (قفس) در معرض حشره کش ها قرار گرفتند. تیاکلوپرید+دلتامترین و پیریمیکارب به طور معنی داری میزان مرگ و میر را در هر دو مرحله ی شفیرگی و حشره کامل افزایش داد، در حالی که پیمتروزین بر هیچ یک از مراحل مورد آزمایش اثر معنی داری نداشت. بر اساس استاندارد سازمان بین المللی برای کنترل بیولوژیکی (iobc) (سمیت حشره کش ها)، تیاکلوپرید+دلتامترین در مراحل شفیرگی و حشره کامل به ترتیب در گروه های تا حدودی زیان بار (3) و زیان بار (4) و پیریمیکارب نیز به ترتیب در گروه های کمی زیان بار (2) و بی زیان (1) قرار گرفتند. پیمتروزین در هر دو مرحله ی مورد آزمایش در گروه بی زیان (1) قرار گرفت. همچنین در این مطالعه، دوره ی پایداری سمیت حشره کش ها در مرحله ی حشره کامل زنبور در شرایط نیمه مزرعه ای بررسی شد. بر اساس استاندارد iobc (پایداری حشره کش ها)، تیاکلوپرید+دلتامترین، پیریمیکارب و پیمتروزین به ترتیب در گروه های به نسبت پایدار (c)، کمی پایدار (b) و ناپایدار (a) قرار گرفتند. طبق نتایج مطالعه حاضر، پیمتروزین و پیریمیکارب اثرات جانبی کمی بر مراحل شفیرگی و حشره کامل زنبور l. fabarum دارند، اما تیاکلوپرید+دلتامترین اثرات خطرناکی بر هر دو مرحله ی مورد آزمایش ایجاد می کند.