تاثیر گرسنگی لاروهای شب‌پره‌ی مدیترانه‌ای آرد anagasta kuehniella (zeller)، روی زنده‌مانی و رفتار همگونه‌خواری آن‌ها و زادآوری حشرات کامل

در این تحقیق، اثر گرسنگی لاروهای سنین مختلف شب‌پره‌ی مدیترانه‌ای آرد anagasta kuehniella (zeller) (lep.; pyralidae)، بر درصد زنده‌مانی، درصد بروز همگونه‌خواری و مدت زنده‌مانی آن‌ها و هم‌چنین اثر گرسنگی و همگونه‌خواری لاروهای سن پنجم روی زادآوری حشرات کامل ماده و درصد لاروهای ماده‌ی نسل بعد ارزیابی شد. آزمایش‌ها در دمای 2±27 درجه‌ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5±70 درصد و l:d 16:8 ساعت انجام شدند. تغذیه‌ی لاروها از آرد و سبوس گندم (3 به 1) به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. طبق نتایج، تمامی لاروهای سنین اول و دوم و درصد قابل توجهی از لاروهای سنین سوم، چهارم (حدود 87 درصد) و پنجم (حدود 73 درصد) بر اثر گرسنگی مردند در صورتی که همگونه‌خواری باعث افزایش قابل توجه نرخ زنده‌مانی لاروها شد (33 تا 73 درصد). اثر منفی گرسنگی روی مدت زنده‌مانی لاروهای سنین اول و دوم مشهودتر بود. میانگین نرخ همگونه‌خواریِ تخم از سن سوم به بعد و نرخ همگونه‌خواریِ لارو در سنین چهارم و پنجم به طور معنی‌داری افزایش یافت. بیشترین میزان زادآوری حشرات کامل ماده در اثر تغذیه‌ی طبیعی لاروهای سن پنجم حاصل شد ولی همگونه‌خواری این لارو‌ها از تخم و لارو و به ویژه گرسنگی، زادآوری را به شدت کاهش داد. اثر تغذیه‌ی طبیعی، گرسنگی و همگونه‌خواری لاروهای سن پنجم روی درصد لاروهای ماده‌ی نسل بعد معنی‌دار نبود. نتایج این بررسی نشان می‌دهند که در صورت نبود موقتی مواد غذایی، لاروهای این گونه می‌توانند با همگونه‌خواری از لاروهای سنین پایین‌تر یا ضعیف‌تر، قدرت زنده‌مانی خود را افزایش دهند و فرصت یا انرژی لازم را برای نفوذ به درون مواد غذایی به دست آورند.