مقایسه‏ شاخص تولید کفشدوزک‏های Hippodamia variegata و Coccinella septempunctata با تغذیه از شته‏ی‏ گندم، شته‏ی‏ مومی کلم و شته‏ی‏ جالیز در شرایط آزمایشگاهی

یک پارامتر مفید برای به دست آوردن تاثیر هم‏زمان رژیم غذایی و دما، شاخص تولیدproduct index (pi) است. بنابراین برای تعیین بهترین شرایط برای پرورش انبوه کفشدوزک‏هایhippodamia variegata ‏‏ و coccinella septempunctataاز نظر نوع طعمه و دما، شاخص تولید با سه طعمه، شته‏ی گندم schizaphis graminum، شته‏ی مومی کلم brevicoryne brassicae و شته‏ی جالیز aphis gossypii محاسبه شد. هر کدام از تیمارهای رژیم غذایی در دو دمای 26 و 30 درجه‏ سانتی‏گراد و دوره نوری 16:8 (تاریکی: روشنایی) و رطوبت نسبی 5±65 درصد مطالعه شدند. تعداد سنین لاروی در هر شش تیمار (دو دما و سه طعمه) 20 عدد لارو سن یک کفشدوزک بود که هر یک در ظرف پتری، با ابعاد 10×60 میلی‏متر قرار داده شد و با شته‏‏های (پوره های سن سوم) به دست آمده از گیاهان میزبان به طور روزانه تغذیه شدند. حشرات بالغ پرورش یافته در هر تیمار وزن شدند و با استفاده از فرمول که در آن pidt: شاخص تولید بر اساس رژیم غذایی و دما، wt: وزن حشرات کامل بر حسب میلی‏گرم (mg)،t: دوره زمانی رشد ونمو لاروی (روز)، s: درصد بقا، شاخص تولید محاسبه شد. طول دوره لاروی در تیمارهای ذکر شده اختلاف معنی‏داری در کفشدوزک h.variegata نشان می‏دهد در حالی که در کفشدوزک هفت‏نقطه‏ای تیمارهای طعمه اختلاف معنی‏دار داشتند و در تیمار دما فقط در تیمار شته‏ی جالیز در دماهای مختلف اختلاف معنی‏دار را نشان دادند. وزن حشرات بالغ h. variegata به جز در یک مورد (تیمار شته‏ی مومی کلم) در سایر موارد با هم اختلاف معنی‏داری نشان دادند و در کفشدوزک هفت‏نقطه‏ای تمامی تیمارها اختلاف معنی‏داری داشتند. کوتاه ترین دوره لاروی در دو کفشدوزک در دمای 30 درجه‏ی سانتی‏گراد و هنگام تغذیه با شته‏ی جالیز و طولانی‏ترین دوره لاروی هنگام تغذیه با شته‏ی مومی کلم و در دمای 26 درجه‏ی‏سانتی‏گراد حاصل شد. بالاترین شاخص تولید در کفشدوزک‏های h. variegata و c. septempunctata به ترتیب به میزان 03/41 و 12/43 هنگام تغذیه از شته‏ی جالیز در دمای 30 درجه‏ی سانتی‏گراد و پایین‏ترین شاخص تولید به ترتیب به مقدار 01/12 و 31/17 در دمای 26 درجه‏ی سانتی‏گراد و هنگام تغذیه از شته‏ی مومی کلم بود.