برهمکنش بین شته رز macrosiphum rosae و پارازیتوئیدهای آن در پارک شهر تهران

شته ها در اکوسیستم‌های شهری با تغذیه از شیره گیاهی و همچنین تزریق بزاق سمی منجر به ضعف گیاه و کاهش عملکرد محصول می شوند. نتایج بررسی برهمکنش بین تراکم شته رز macrosiphum rosaeو زنبورهای پارازیتوئید aphidius rosae و lysiphlebus fabarum وجمعیت پوره و شته بالغ در سال‌های 1395و 1396 در پارک شهر تهران نشان داد که در تمام موارد بین تعداد هر دو گونه زنبور پارازیتوئید و جمعیت پوره و شته بالغ همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد. با افزایش تراکم شته رز، تراکم زنبورهای پارازیتوئید نیز افزایش یافت و پارازیتوئیدها دارای رفتار تجمعی نسبت به تراکم‌های مختلف میزبان بودند. بررسی رابطه بین تعداد شته رز و درصد پارازیتیسم توسط زنبورهای پارازیتویید نیزحاکی از آن بود که بین تعداد شته رز و درصد پارازیتیسم، همبستگی مثبت و وابسته به تراکم وجود دارد. در فصل بهار سال 1395 بیشترین درصد پارازیتیسم پوره ها توسط زنبورپارازیتویید a. rosae، 42.17 و توسط زنبور l. fabarum، 21.15 بود. در سال 1396 نیزدرصد پارازیتیسم پوره ها توسط زنبور a. rosae، 41.89 و بیشترین درصد پارازیتیسم توسط زنبورپارازیتوییدl. fabarum ، 21.02 بود.  بنابراین با توجه به هماهنگی تغییرات جمعیت و درصد پارازیتیسم زنبورهای پارازیتوئید با تغییرات جمعیت پوره و بالغ شته رز و وابسته به تراکم بودن درصد پارازیتیسم آن ها در شرایط پارک شهر تهران، این عوامل می‌توانند در کنترل بیولوژیک شته رز مفید و موثر واقع شوند.