تعیین عوامل موثر در تحقق خودکفایی زنان سرپرست خانوار

این پژوهش به دنبال شناسایی و تحلیل عوامل موثر در تحقق خودکفایی زنان سرپرست خانوار در مناطق شهری استان کردستان است. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و مقطع زمانی آن سال 1387 بود. بر این اساس تعداد 190 نفر از زنان سرپرست خانوار شاغل با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بود که پس از کسب روایی، پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ(77/0) تعیین و تایید شد. «وضعیت خودکفایی» زنان سرپرست خانوار به عنوان متغیر پاسخ، بر اساس ملاک «خود ارزیابی» و «شاخص کمی خودکفایی» تعیین شد. روش‌های آماری مورد استفاده در تحلیل داده‌ها شامل تحلیل همبستگی، آزمون کای اسکوییر و مدل رگرسیون لوجیت است.نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بر اساس ملاک خود ارزیابی، 4/27 درصد از زنان سرپرست خانوار خودکفا هستند و شاخص کمی خودکفایی نیز بیان‌کننده آن است که 2/24 درصد از آنها خودکفا، 5/40 درصد نیمه خودکفا و 3/35 درصد غیرخودکفا هستند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که رابطه معنی داری بین شاخص کمی خودکفایی زنان سرپرست و «خود ارزیابی» آنها وجود دارد. همین طور نتایج بیان‌کننده آن است که نسبت تحقق خودکفایی در میان زنان فوت همسر بیشتر و در میان زنان ترک شده و مطلقه کمتر از سایر گروه‌ها است. برآورد رگرسیون لوجیت به منظور شناسایی عوامل تعیین کننده احتمال تحقق خودکفایی زنان سرپرست خانوار نشان داد که متغیرهای بیمه اجتماعی، تنوع درآمدی، ارزش دارایی‌ها و مدت زمان فعالیت وارد مدل شده و در یک ترکیب خطی 68 درصد از احتمال تحقق خودکفایی زنان سرپرست خانوار را تبیین می‌کند. در پایان بر اساس نتایج پژوهش سعی شد پیشنهادهای کاربردی مرتبط ارایه شود.