زنان و اعتماد : مطالعه اعتماداجتماعی زنان تهران

مطالعه حاضر مقوله اعتماد اجتماعی را بررسی می‌کند که در جوامع امروزی اهمیتی دو چندان یافته ولی حداقل درباره زنان مورد توجه و واکاوی متشابهی واقع نشده است. بسیاری از نظریه‌پردازان جامعه شناسی تاکید ویژه بر نقش روابط در ایجاد اعتماد داشته‌اند و معتقد هستند اعتماد در روابط و تعاملات معنا پیدا می‌کند، توسعه می‌یابد و تقویت می‌شود. در فرهنگ مرد سالار که با ارزش‌های تعصب و ناموس پرستی در هم تنیده است. زنان شریان حیاتی حیثیت و آبروی خانواده و مردان محسوب می‌شوند. لذا مردان از طریق اعمال محدودیت‌های متعدد، روابط زنان را در چارچوب ارزش‌های خاص خود تنظیم می‌کنند. ماحصل چنین نظامی محدودیت زنان در برقراری روابط اجتماعی و حضور در عرصه‌های مختلف اجتماعی است. این پژوهش بر آن است تا نقش و تاثیر عوامل مختلف نظیر سطح روابط و نوع روابط زنان، ناموس پرستی، اعتماد بنیادین و احساس بی‌قدرتی بر اعتماد اجتماعی آنها را مطالعه کند. در این پژوهش که به روش پیمایشی انجام شد، حجم نمونه 290 نفر وجامعه آماری، زنان همسردار ساکن در مناطق 3 و 16شهر تهران بود. یافته‌‌های پژوهش حاکی از وجود همبستگی معنادار بین متغیرهای ناموس‌‌پرستی، احساس بی‌‌قدرتی، سطح و نوع روابط بر اعتماد اجتماعی زنان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌باشد.