تحلیل روان سنجی مقیاس قربانی شدن در فضای مجازی و ارتباط آن با عوامل روانی و اجتماعی در دانش‌آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف آزمون کفایت روان‌سنجی مقیاس قربانی‌شدن در فضای مجازی در میان 326 نفر از دانش‌آموزان دختر شهر تهران که با استفاده از روش نمونه‌گیری گلوله برفی مجازی انتخاب شدند، انجام شد. در مطالعه همبستگی حاضر، دانش‌آموزان به مقیاس قربانی‌شدن در فضای مجازی (بوئلگا و همکاران، 2019)، مقیاس ارتباط والدنوجوان (پورسل، 2007) و مقیاس قربانی‌شدن توسط همسالان (جوزف و استاکتون، 2018) پاسخ دادند. به‌منظور تعیین روایی عاملی مقیاس قربانی‌شدن در فضای مجازی از روش‌های آماری تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تاییدی و به‌منظور بررسی همسانی درونی آن از ضرایب آلفای کرونباخ استفاده شد. همچنین، به‌منظور مطالعه روایی سازه، ضریب همبستگی بین مقیاس قربانی‌شدن در فضای مجازی و مقیاس‌های ارتباط والدنوجوان و قربانی‌شدن توسط همسالان گزارش شد. نتایج تحلیل مولفه‌های اصلی با استفاده از چرخش واریماکس نشان داد مقیاس قربانی‌شدن در فضای مجازی از دو عامل قربانی مستقیم و قربانی غیرمستقیم در فضای مجازی تشکیل شده است. شاخص‌های برازش تحلیل عاملی تاییدی بر پایه نرم‌افزار آموس، وجود این دو عامل را تایید کرد. نتایج مربوط به همبستگی مثبت بین ابعاد مقیاس قربانی‌شدن در فضای مجازی با ابعاد مقیاس قربانی‌شدن توسط همسالان و همبستگی ضعیف با ابعاد مقیاس ارتباط والدنوجوان به‌طور تجربی از روایی سازه مقیاس قربانی‌شدن در فضای مجازی حمایت کرد. مقادیر ضرایب همسانی درونی مقیاس (0.93=a) مطلوب گزارش شد. در مجموع، یافته‌های پژوهش نشان داد که مقیاس حاضر برای سنجش قربانی‌شدن در فضای مجازی در دانش‌آموزان دختر ابزاری روا و معتبر است.