مروری سیستماتیک بر پژوهش های آشفتگی زناشویی سیطره پوزیتیویسم و غیبت مسائل جنسیتی

اخیراً موضوع  آشفتگی زناشویی به عنوان یکی از عامل های ختم شونده به طلاق مورد توجه قرار گرفته است. نتایج مطالعات نشان می دهد در هر لحظه 20% جمعیت در معرض آشفتگی زناشویی هستند. لذا به نظر می رسد شناسایی عوامل پیش بینی‌کننده آشفتگی زناشویی و توجه به مسائل جنسیتی جهت هر گونه اقدامات پیشگیری کننده ضروری است؛ بنابراین مرور سیستماتیک حاضر، با هدف شناسایی عوامل پیش بینی‌کننده آشفتگی زناشویی در پژوهش‌های مورد نظر و چگونگی توجه آنها به مسائل جنسیتی انجام شده‌است. قلمرو این مرور، پژوهش های انجام شده طی سال‌های 2018-1981 بوده و جستجو در پایگاه های اطلاعاتی با استفاده ازکلید واژهmarital distress, men, women, couple و معادل فارسی آنها انجام شده است. نتایج این مرور متون نشان داده که مطالعات به ترتیب عوامل فردی 52.2 % و بین فردی21.7% ، اجتماعی فرهنگی13% ، فردی و بین فردی8.7% ، فردی و اجتماعی –فرهنگی4.3 % را پیش‌بینی‌کننده آشفتگی زناشویی می دانند. دیگر نتایج این مطالعه حاکی از آن است که آشفتگی زناشویی در  86% مطالعات با روش کمی مورد بررسی قرار گرفته و60% مطالعات، مبنای تئوریکی مشخصی درنظر نگرفته­اند. فراتر از چنین ویژگی‌هایی، به نظر می رسد  نگاه محققان در بیشتر مطالعات انجام شده، مبتنی بر نظرگاهی پوزیتیویستی از روانشناسی و روانشناسی اجتماعی بوده است و جای خالی رویکردهایی غیر پوزیتیویستی برای تحلیل چنین موضوعی احساس می‌شود. تحلیل هایی که مفاهیمی همانند« توالی تعاملی در روابط زناشویی»، «جهان ادراکی زوجین»، «همدلی هیجانی» و «مسائل جنسیتی» را به میان آورند. این چنین رویکردهایی در کنار رویکردهای پوزیتیویستی می توانند به غنای تحلیلی «پژوهش‌های آشفتگی زناشویی» مدد رسانند.