پیش‌بینی حالات روان‌شناختی مثبت در سازگاری پس از طلاق زنان مطلقه

رشد روزافزون میزان طلاق، آن را به یک معضل مهم اجتماعی تبدیل کرده است و این امر توجه بسیاری از محققان را به بررسی علل و پیامدهای افزایش طلاق و لزوم سازگاری با شرایط پس از آن به خود جلب کرده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش‌بینی حالات روان‌شناختی مثبت در سازگاری پس ‌از طلاق زنان مطلقه انجام شد. در پژوهش حاضر روش تحقیق همبستگی بود و داده‌ها از طریق پرسشنامه، مطالعۀ میدانی و کتابخانه‌ای جمع‌آوری شد. جامعۀ آماری کلیۀ زنان مطلقه شهر تهران در سال 1395 بودند و نمونه‌گیری برحسب در دسترس بودن موارد دارای شرایط مورد نظر  انجام شد. تعداد نمونه، 150 زن مطلقه  با دامنۀ سنی بین 1930سال بود. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامۀ سازگاری پس از طلاق فیشر و پرسشنامۀ حالات روان‌شناختی مثبت رجایی، خوی‌نژاد و نسائی استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون چندمتغیره برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌های حاصل از رگرسیون چند‌متغیره نشان داد ضریب همبستگی چندگانه‌ای بین حالات روان‌شناختی مثبت با سازگاری طلاق وجود دارد. از بین حالات روان‌شناختی مثبت، خوش‌بینی، احساس‌کنترل، امیدواری، معنادار بودن زندگی و رضایت از زندگی می‌توانند 53 درصد از واریانس سازگاری طلاق در زنان مطلقه را پیش‌بینی کنند. به این ترتیب که با افزایش حالات روان‌شناختی همچون خوش‌بینی، احساس کنترل، امیدواری، معنادار بودن زندگی و رضایت از زندگی، میزان سازگاری بعد از طلاق نیز افزایش پیدا می‌کند