تاثیر فرا هنجاری‌های لفظی بر ترجمه و تفسیر واژگان قرآنی

هم‌آوایی و تناسب موزون پایان بندهای آیات، یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد نظم‌آهنگ و حفظ موسیقیای قرآن کریم است. دانشمندان بلاغت این مناسب‌سازی را با عنوان تناسب فواصل و یا فواصل رئوس آیات می‌شناسند و معتقدند پایبندی به آن مستلزم جابه‌جایی اجزاء جمله و یا ساختارشکنی‌هایی در ظاهر لفظ است. طبیعتاً این تغییرات ظاهری که در اینجا به فراهنجاری لفظی تعبیر شده، ممکن است برداشت‌های متفاوتی از معنی و مفهوم واژگان را به دنبال داشته باشد. این نوشتار برای شناخت این سوء برداشت‌ها و در راستای یافتن پاسخی به این پرسش است که فرا هنجاری‌های لفظی چه تاثیری بر ترجمه و تفسیر واژگان قرآنی دارند؟ به همین خاطر، پس از یافتن تعدادی از مصادیق متاثر از این قاعده بدیع، در تلاش است به روش انتقادی - تحلیلی و با تکیه بر اصل معنایی و سیاق آیات، آن واژگان را مورد واکاوی قرار دهد تا به معنایی موافق با بافت و ساختار سوره برسد. در نهایت به این نتیجه می‌توان رسید که برخلاف دیدگاه مشهور، الفاظ «تَدلّی» به معنای فهم و آگاهی است و «اُقِّتَت» بر محدود شدن فرستادگان اشاره دارد و قید «الْاُولى» به معنای گذشته است که صرفاً به سبب ایجاد تناسب در کنار لفظ «عاد» آمده است و همچنین مقصود از واژه «الْ‏یاسین» را شخص الیاس نبی می‌توان پنداشت.

the influence of verbal extranormatives on the translation and interpretation of quranic words

consonance and melodious fit of the end of the verses is one of the most important factors in creating rhythmic order and preserving the music of the holy quran. rhetoric scholars know this adaptation as the appropriateness of the intervals or the intervals of the heads of the verses, and they believe that adhering to it requires moving the parts of the sentence or breaking the structure in the appearance of the word. naturally, these changes in appearance, which are interpreted here as verbal extranormative, may lead to different perceptions of the meaning and concept of words. this article aims to understand these misconceptions and to find an answer to the question, what effect do verbal extra-normatives have on the translation and interpretation of quranic words? for this reason, after finding a number of examples affected by this novel rule, he is trying to analyze those words with a critical-analytical method and relying on the semantic principle and the context of the verses in order to find a meaning that agrees with the context and structure. the surah will arrive. finally, we can come to the conclusion that contrary to the popular view, the words (tadali) mean understanding and knowledge, and (oqettat) refers to the limitation of the messengers, and the adverb (al-awli) means the past, which is simply due to creating a fit next to the word. (aad) has come. also, the meaning of the word (el yasin) is considered to be the person of elijah the prophet.