بررسی دیدگاه اندیشمندان اسلامی درباره تغنی در قرائت قرآن

«تغنی به قرآن» از جمله مسائل مورد اختلاف بین اندیشمندان اسلامی است، از جمله عوامل اختلاف در مورد «تغنی به قرآن»، اجمال در تعریف «غناء» است که نتیجه آن اختلاف در حکم شده است، اگر اندیشمندان اسلامی ابتدا به‌صورت شفاف، موضوع و محدوده غنا را مشخص می نمودند، اختلاف بسیار اندک می‌شد. با توجه اهمیت این مسئله و نیز مورد ابتلا بودن آن، تلاش می‌شود در این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی ابتدا مفهوم «غنا» مورد بررسی قرار گیرد، سپس دیدگاه اندیشمندان اسلامی مورد نقد و بررسی قرار گیرد. دو دیدگاه عمده در مورد تغنی به قرآن وجود دارد، قائلان به حرمت برای اثبات دیدگاه خود به آیات، روایات، ادله عقلی و اجماع استناد کرده‌اند که این ادله مخدوش‌اند و نهایت چیزی که با این ادله اثبات می‌شود حرمت فی‌الجمله تغنی به قرآن است و برای حرمت تغنی به قرآن به‌صورت مطلق کافی نیستند. قائلان به جواز تغنی به قرآن نیز به ادله قرآنی، روایی و عقلی استناد کرده‌اند. با این ادلّه می‌توان جواز فی‌الجمله «تغنی به قرآن» را اثبات کرد. نتیجه حاصل شده از این پژوهش آن است که تغنی به معنای مطلق آواز خواندن در قرآن کریم به‌صورت فی‌الجمله جایز است و ادله عقلی و نقلی موید این نظر است.

Review the Viewpoints of Islamic Thinkers about Recitation of the Holy Qur’an with Ghana

Recitation of the Qur’an with Ghana is one of the controversial issues among Islamic scholars, among the controversies about the recitation of the Qur’an with Ghana is a brief overview of the definition of Ghana, which resulted in a difference in the ruling, if the Islamic scholars first clearly outlined the subject and the scope of Ghana, the difference would be very small. Considering the importance of this issue as well as being involved with it, it is attempted in this research to first examine the concept of Ghana with an analytical descriptive method, then the views of Islamic thinkers should be reviewed. There are two major views on the Qur’anic changes. Those who believe that it is forbidden to prove their views on verses, narrations, rational arguments, and consensus that this evidence is corrupted. Ultimately, what proves to be proven by this evidence is the reverence of the Qur’an as a matter of fact and they are not absolute enough to respect the Qur’an. Those who recite the Qur’an with Ghana are cited by the Quranic, narrative and rational proofs. With this evidence, one can prove the permissibility of the Change of Quran. The result of this study is that Ghana, in the sense of absolute singing, is partially permissible in the Holy Qur’an, and the rational and narrative arguments confirm this view.