جایگاه آموزه‌های اسلامی در امور مدیریتی

بزرگ‌ترین نعمتی که ما در این عصر سراغ داریم و خدای متعال آن را به جامعه ما افاضه کرده، برقراری نظام اسلامی است. از زمان ظهور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تقریباً حدود یک دهه یا بیشتر سپری شده بود که جامعه اسلامی در مدینه تشکیل شد و تا آخر عمر آن حضرت، ریاست این جامعه با ایشان بود. این مقدار را همه مسلمان‌ها معتقد هستند. اما ما معتقدیم که پس از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله، کسانی که دارای مقام عصمت بودند و می‌توان گفت در همه فضایل ‌ـ به غیر از نبوت و رسالت ـ مانند ایشان بودند، برای این کار تعیین شده و زمان محدودی نیز عهده‌دار این مسیولیت بودند؛ حدود پنج سال امیرالمومنان علی‌‌ علیه السلام و مدتی نیز امام حسن علیه السلام عهده‌دار این مقام بودند. اما از زمان امام حسن علیه السلام به بعد، حکومتی که مشروعیت دینی و الهی داشته باشد، در هیچ کشور اسلامی تشکیل نشد. در زمان سایر ایمه علیهم السلام، ایشان یا در زندان، و یا در تبعید و تحت‌نظر بودند و در نهایت نیز کارشان به شهادت می‌انجامید. پس از غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز هیچ‌گاه علما موفق نشدند حکومتی تشکیل دهند که مسیولیت آن با کسی باشد که از سوی خدا مشروعیت داشته باشد.