تبیین نظری نقش اقامه نماز در ارتقای رفتار کارکنان در سطح سازمان

هدف از آفرینش انسان، رستگاری در پرتو ایمان و عمل صالح است و برترین عمل صالح، اقامه نماز (گزاردن نماز با رعایت تمامی شرایط آن) است که تاثیر گسترده‌ای بر جنبه‌های شناختی، گرایشی، اخلاقی، روانی، رفتاری و جسمانی نمازگزاران در سطح فردی و اجتماعی دارد. همچنین اقامه نماز، اعم از فرادا و جماعت، در داخل سازمان یا خارج از آن، تاثیرهای ویژه‌ای بر زندگی سازمانی انسان‌ها و نقش خاصی در ارتقای رفتار سازمانی کارکنان دارد. پژوهش در این خصوص، همراه با تقویت شناخت و باور به اقامه نماز، می‌تواند مشوّق مدیران و دیگر کارکنان در ترویج و تعمیق فرهنگ اقامه نماز باشد که نتیجه آن، تقرّب به خداوند و تحصیل کمالات معنوی و اخلاقی و به تبع آن، ارتقای رفتار سازمانی کارکنان است. رفتار سازمانی معمولاً در سه سطح «فردی»، «گروهی» و «سازمانی» مطالعه می‌شود و آنچه به عنوان مسیله مطمح نظر است این است که نقش اقامه نماز در ارتقای رفتار کارکنان در سطح سازمان چیست و چگونه تبیین می‌شود؟ برای بررسی مسیله، با رویکردی «توصیفی-تحلیلی» و به تعبیر دقیق‌تر، «اجتهادی»، به پژوهشی نظری در آموزه‌های اسلامی اقدام شد و معلوم گردید که «تسهیل ارتباطات موثر»، «جلوگیری از رفتارهای سیاسی»، «ارتقای فرهنگ سازمانی»، «پیشگیری از تعارض و کمک به حل آن»، «تقویت رفتارهای شهروندی سازمانی»، و «ارتقای معنویت در سازمان»، از نقش‌های اقامه نماز در ارتقای رفتار کارکنان در سطح سازمان است.