جمع‌گرایی ـ فردگرایی از دیدگاه فرهنگ جامعه مهدوی

برای شناختِ تفاوت‌های فرهنگی جوامع، دستیابی به مشترکات آنها ضروری است. عالمان اجتماعی کوشیده‌اند از طریق استدلال نظری، تجربه میدانی، و مطالعات آماری، مسایل مشترک بین جوامع را شناسایی کنند. نتایج این مطالعات به نظریاتی در باب ابعاد فرهنگ انجامیده است. یکی از مهم‌ترین مطالعات در این زمینه الگوی ابعادی هافستد در شناسایی ابعاد فرهنگ ملی است. وی پنج بُعد مشترک فاصله قدرت، جمع‌گرایی ـ فردگرایی، زنیگری ـ مردیگری، اجتناب از ابهام و جهت‌گیری کوتاه‌مدت ـ بلندمدت را بین جوامع شناسایی کرده است. نوع نگاه به این مقولات می‌تواند تفاوت‌های فرهنگی را مشخص کند. با توجه به اهمیت این موضوع در برنامه‌ریزی‌های فرهنگی و احساس خلا در مطالعات اسلامی در این زمینه، نویسنده کوشیده است با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی، هریک از این زوایا را به جامعه جهانی عصر ظهور، که ظرف تحقق تمام ارز‌ش‌های اسلامی است، عرضه کند تا نتایج آن مبنای مطالعات و برنامه‌ریزی‌های فرهنگی قرار گیرد. در این مقاله‌ جمع‌گرایی ـ فردگرایی (یکی از ابعاد پنج‌گانه الگوی هافستد) در کانون بررسی قرار گرفته است.