ارتباطات درون‌فردی در منابع اسلامی

«ارتباطات درون‌فردی» یکی از مهم‌ترین سطوح ارتباطات است که پایه ارتباطات دیگر (میان‌فردی، گروهی، سازمانی) به حساب می‌آید. ارتباطات درون‌‌فردی از مبانی ریشه‌دار و عمیق دینی و فلسفی برخوردار است که هم آموزه‌های وحیانی به آن توجه داشته و انسان را به تدبّر در آن فراخوانده و هم گزاره‌های فلسفی و عقلی آن را اثبات و تایید کرده است. در منابع اسلامی، انسان موجود عاقل و برخوردار از نیروی اراده و اختیار معرفی گردیده که هرگونه کوشش او در قدم اول متوجه خود اوست تا مسیولیت و تبعات آن را بپذیرد و در گام‌های بعدی متوجه افراد دیگر است. ارتباطات درون‌فردی نه تنها از آن جهت مهم است که تعامل و رابطه انسان با توانایی‌های درونی‌اش را ـ که حقیقت و هویت وی را شکل می‌دهد ـ رسم می‌کند، بلکه از این منظر که کارکردهای اجتماعی و سازمانی موثری دارد نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است. مهم‌ترین نقش‌های سازمانی ارتباطات درون‌فردی عبارت‌اند از: خودکنترلی، عزت نفس، اعتماد به نفس، وجدان کاری.